ای دلارای روزن زندان

دیدگان را نعیم جاویدی

بی محاق و کسوف بادی زآنک

شب مرا ماه و روز خورشیدی

همه سعدم تویی از آنکه مرا

[...]

گفت هرگز تو زغفران دیدی

یا جز از نام هیچ نشنیدی

گر ترا هیچ اهل آن دیدی

آن نقاب رقیق بدریدی

سر و ریش ار در آینه دیدی

رو که بر روی آینه ریدی

گر خدا را چنان پرستیدی

از خدا هرچه خواستی دیدی

دیگری یافتی و بگزیدی

گفتنی گفتی و دیدنی دیدی

پرده رازِ سینه بدریدی

تا تو از جای خود بجنبیدی

لیک اگر شاخ تر نجنبیدی

باد را چشم کس کجا دیدی

گرچه دور از وصال و از دیدی

قصۀ بایزید نشنیدی

یوسف ار حسن و لطف او دیدی

پردۀ صبر را بدریدی

صحبتش را بعشق بگزیدی

غیر او را بهیچ نخریدی

برکشیدی مرا و بگزیدی

ملک دادی و مال بخشیدی

گر چه بر خویش بد پسندیدی

نتوان رفت راه نومیدی

پر نمودند، لیک کم دیدی

بس بگفتند و هیچ نشنیدی

سالکی را که دید پیوسته

اربعینی نشسته در عیدی

گفته شد نام ماهرخساری

که جهانرا بروی ما دیدی

غرقه موج بحر توحیدی

خسرو بارگاه تفریدی

مدحت یار خویش بگزیدی

گردن یار خویش ببریدی

چون لبش در فسون بجنبیدی

بر خود افسونگران بلرزیدی

وانچه از من شنیدی و دیدی

موجب آن ز من بپرسیدی

چون ز یار و دیار ببریدی

از کرم های او چها دیدی