کلما سل من عزائمه

صارما ارعشت ید القدر

زان سوی چرخ، گرت نیست خبر

عزم راگو برو خبر باز آر

ملک بر پادشه قرار گرفت

روزگار آخر اعتبار گرفت

بیخ اقبال باز نشو نمود

شاخ انصاف باز بار گرفت

مدتی ملک در تزلزل بود

[...]

خسروا ملک بر تو خرم باد

کل گیتی ترا مسلم باد

از تو آباد ظلم، ویران گشت

به تو بنیاد عدل، محکم باد

خطبه تعظیم یافت از نامت

[...]

عدل کن زانکه در ولایت دل

در پیغمبری زند عادل

دست در روزگار می نشود

پای عمر استوار می نشود

شاهدی خوب صورت است امل

در دل و دیده خوار می نشود

شاد می زی که در عروس مرگ

[...]

از رعیت شهی که مایه ربود

بن دیوار کند و بام اندود

هرچه در آینه جوان بیند

پیر در خشت پخته آن بیند

دیو از فعل زن رمیده شود

چون بر آمیزد او یکی تلبیس

در فریب و فسون و مکر و حیل

بندگیها نمایدش ابلیس

زن چو میغست و مرد چون ماهست

ماه را تیرگی ز میغ بود

بدترین مرد اندرین عالم

به بهین زنان دریغ بود

کارها را به وقت باید جست

کار بی وقت، سست باشد سست

گفت خوبان چو پرده برگیرند

عاشقان پیششان چنین میرند

روزگار عصیر انگورست

خم ازو مست و خیک، مخمورست

خیز تا سوی باغ بشتابیم

کز می و میوه اندرو سورست

روزگاریست این که دیناری

ارزد آن کس که یک درم دارد

زر ندارد بنفشه چون نرگس

قامتش زان همیشه خم دارد

صبر با عشق بس نمی آید

یار فریاد رس نمی آید

دل به کاری که پیش می نشود

یک قدم باز پس نمی آید

هر کرا عشق اختیار کند

بیقراری بر او قرار کند

نه عجب گر ز شعبده هوست

چشمم از آرزو چهار کند

انتظارم مده که آتش و آب

[...]

بعد از این دست ما و دامن دوست

پس از این گوش ما و حلقه یار

در جهان چیست کز جهان بترست

جز غم من که هر زمان بترست

دست بازی اخترانم کشت

پای بازی آسمان بترست

زان ستمها که دهر با من کرد

[...]

بر زنان دل منه از آنکه زنان

مرد را کوزه فقع سازند

تا بود پر زنند بوسه بر او

چون تهی شد ز دست بندازند

انتظارم مده که آتش و آب

نکند آنچه انتظار کند

نیکخواهان دهند پند ولیک

نیکبختان بوند پند پذیر