گنجور

جهان ملک خاتون » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۱۹

 

فاش شد در دو جهان کاو به جهان یار منست

آفت هر دو جهان آن بت عیار منست

در غم و حسرت دیدار تو جانا همه شب

آنچه در خواب نشد دیده ی بیدار منست

سرو در باغ وفا با همه دستان که دروست

[...]

جهان ملک خاتون
 

طبیب اصفهانی » دیوان اشعار » مفردات » شمارهٔ ۴

 

مردم از هجر و همان در پی آزار منست

که درین شهر به بی‌رحمی دلدار منست؟

طبیب اصفهانی
 

نورعلیشاه » دیوان اشعار » غزلیات » بخش اول » شمارهٔ ۷۹

 

این گل گلشن دل یا رخ دلدار منست

غنچه گلبن جان یا دهن یار منست

موسی اینجا ارنی گوی چرا روننهد

کاتش طور وی ازآه شرربار منست

صنما کافر عشقم بحرم چون بروم

[...]

نورعلیشاه
 
 
sunny dark_mode