گنجور

کمال خجندی » غزلیات » شمارهٔ ۲۹۵

 

آن جگر گوشه ز خون دل ما بس نکند

مست شد چشمش ازین باده چرا بس نکند

غمزه را گر بزند زلف، ببندد به دو دست

هرگز این از ستم و آن ز وفا بس نکند

نشکیید دل پرخون من از صحبت یار

[...]

کمال خجندی
 
 
sunny dark_mode