خواه دشمن گیر اینجا خواه دوست

جمله را گردن به زیر بار اوست

گر تو می‌داری جمال یار دوست

دل بدان کایینهٔ دیدار اوست

تو به پشتی زری با خلق دوست

داغ پهلوی تو بر پشتی اوست

از قدم تا فرق نعمتهای اوست

عرضه ده بر خویش نعمتهای دوست

لیک اینم بس که چه دشمن چه دوست

گوید این زن از خریداران اوست

چون منی را کی بود آن مغز و پوست

تا چو اویی را تواند داشت دوست

نفس چون بت را بسوز از شوق دوست

تا بسی جوهر فرو ریزد ز پوست

سنگ و گوهر را نه دشمن شو نه دوست

آن نظرکن تو که این از دست اوست

راه راه مصطفی و آل اوست

چون بدانستی برو کاین ره نکوست

نی محمّد گفت باب علم اوست

انّما در شأن حیدر خود نکوست

جوهر معنی من معنی اوست

این معانی را یقین می‌دار دوست

جان جانان آنکه در دل نور از اوست

دیده و جان نبی مسرور ازوست

جوهرو مظهر ز معنیهای اوست

کاندرین دنیا چو روی او نکوست

رو طریق آل احمد دار دوست

راه ایشان تو یقین دان راه اوست

هست خاموشی میان ما و دوست

این همه معنی من پیدا ازوست

هست خاموشی همه در ملک دوست

گفتهٔ عطّار در معنی نکوست

می‌خورم باده ولی از دست دوست

زانکه ذوق مستیم از دست اوست

اهل فسق آن شد که ناحق پیش اوست

کردن تزویر در شرعش نکوست

زآنکه مقصود دو عالم اندروست

شرح گفتار کلام حق نکوست

مغتنم دان خدمت یاران دوست

این روش از مردم دانا نکوست