زشتها را خوب بنماید شره

نیست چون شهوت بتر ز آفات ره

آن یکی می‌خورد نان فخفره

گفت سایل چون بدین استت شره

گفت خواهم مرد بر جادهٔ دو ره

در ره خشم و به هنگام شره

آب گشتی بی‌عروق و بی‌گره

ز آب داود هوا کردی زره

که اعذنی خالقی من شره

لا تحرمنی انل من بره

توبه کن مردانه سر آور به ره

که فمن یعمل بمثقال یره

او ز حق در خواسته تا توبره

گردد آن نور قوی را ساتره

آسمان بالای زیر هر سره

چون نمودی در میان هر دره

جامه چون درتوله است از قنطره

در کدینه گشت پاره یکسره

مفرش از جرجانی و مخفی شمار

در جهای خط و حبر محبره

لشکر موئینه را صوف بین

[...]

هر که بود از خادمانش یکسره

گوسفندش نام بودی یا بره

زلف و جعد تابدار و پر گره

حلقه حلقه گشته درهم چ ون زره

چون به صورت آمد آن نور سره

شد عدد چون پایه های کنگره

سامری گشتم ز شوق سامره

کو رفیقی تا بسازم ساز ره

نیست در آنجا یکی مرد سره

می نبینی کارهی در آن کره

راه بس هموار و روشن یکسره

من فتادستم به صد کوه و دره

آتش افکندند پس در آن دره

کوه و صحرا شعله ور شد یکسره

گر بسازد مسجدی یا قنطره

می کند هنگامه را در هر کره

چون به صورت آمد آن نور سره

شد عدد چون سایه‌های کنگره

اِنَّمَا اللّهُ مُتِمُّ نُوْرَهُ

یَحْرَقُ الأَسْتارَ عَنْمَسْتُورِهِ

در کمندی اوفتادستیم صعب

پای تا سر حلقه حلقه چون زره

هرچه می‌پیچیم کز آن وارهیم

بیشتر گردد ز پیچیدن گره