سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۶۴
خری که بینی و باری به گل درافتاده
به دل بر او شفقت کن ولی مرو به سرش
کنون که رفتی و پرسیدیش که چون افتاد
میان ببند و چو مردان بگیر دمب خرش
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۶۵
قضا دگر نشود ور هزار ناله و آه
به کفر یا به شکایت برآید از دهنی
فرشتهای که وکیل است بر خزاین باد
چه غم خورد که بمیرد چراغ پیرزنی
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۶۶
جهد رزق ار کنی و گر نکنی
برساند خدای عز و جل
ور روی در دهان شیر و پلنگ
نخورندت مگر به روز اجل
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۶۷
شنیدهای که سکندر برفت تا ظلمات
به چند محنت و خورد آن که خورد آب حیات
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۶۸
مسکین حریص در همه عالم همیرود
او در قفای رزق و اجل در قفای او
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۷۰
هر که را جاه و دولت است و بدان
خاطری خسته در نخواهد یافت
خبرش ده که هیچ دولت و جاه
به سرای دگر نخواهد یافت
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۷۱
مردکی خشک مغز را دیدم
رفته در پوستین صاحب جاه
گفتم ای خواجه گر تو بدبختی
مردم نیکبخت را چه گناه
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۷۱
الا تا نخواهی بلا بر حسود
که آن بخت برگشته خود در بلاست
چه حاجت که با او کنی دشمنی
که او را چنین دشمنی در قفاست
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۷۴
زنبور درشت بی مروت را گوی
باری چو عسل نمیدهی نیش مزن
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۷۵
ای به ناموس کرده جامه سپید
بهر پندار خلق و نامه سیاه
دست کوتاه باید از دنیا
آستین خوه دراز و خوه کوتاه
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۷۶
پیش درویشان بود خونت مباح
گر نباشد در میان مالت سبیل
یا مرو با یار ازرق پیرهن
یا بکش بر خان و مان انگشت نیل
دوستی با پیلبانان یا مکن
[...]
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۷۷
سرکه از دسترنج خویش و تره
بهتر از نان دهخدا و بره
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۷۸
امید عافیت آن گه بود موافق عقل
که نبض را به طبیعت شناس بنمایی
بپرس هر چه ندانی که ذل پرسیدن
دلیل راه تو باشد به عز دانایی
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۸۲
کسی که لطف کند با تو خاک پایش باش
وگر ستیزه برد در دو چشمش آکن خاک
سخن به لطف و کرم با درشتخوی مگوی
که زنگ خورده نگردد به نرم سوهان پاک
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۸۳
ندهد مرد هوشمند جواب
مگر آن گه کز او سؤال کنند
گرچه بر حق بود مزاج سخن
حمل دعویش بر محال کنند
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۸۴
تا نیک ندانی که سخن عین صواب است
باید که به گفتن دهن از هم نگشایی
گر راست سخن گویی و در بند بمانی
به زآن که دروغت دهد از بند رهایی
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۸۵
یکی را که عادت بود راستی
خطایی رود در گذارند از او
و گر نامور شد به قول دروغ
دگر راست باور ندارند از او
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۸۷
مکن رحم بر گاو بسیاربار
که بسیارخسب است و بسیارخوار
چو گاو ار همی بایدت فربهی
چو خر تن به جور کسان در دهی
سعدی » گلستان » باب هشتم در آداب صحبت » حکمت شمارهٔ ۸۹
وقتیست خوش آن را که بود ذکر تو مونس
ور خود بود اندر شکم حوت چو یونس