ای بد از نیک فرق کرده بسی

قدر دعوی شناخته ز خسی

بده انصاف حق که هست امروز

دانشت را تمام دست رسی

به تکلف چنین سخن خیزد

[...]

عین زمانی تو به تدبیر و رای

فرخ نام تو چو فر همای

شکر مر او را که نه ای زشت روی

منت او را که نه ای ژاژ خای

کی بود ای خواجه که چون راشدی

[...]

گفتم چو فرو شد آفتاب از که

بنمود شفق چو شعر عنابی

زرین طبق است و زبرش لاله

چون روی نگار من به سیرابی

بنمود مه دو هفته در خرمن

[...]

عاقبت یار عاشقان آخر

استخوان جوش بوسعید شدی

در همه خانه ها همی برسی

گوشت قربان روز عید شدی

شها خورشید کیهانی چراغ آل محمودی

چو روی خویش مسعودی و چو رای خویش محمودی

به همت همچو خورشیدی به قدرت همچو گردونی

به سیرت همچو محمود به صورت همچو مسعودی

تو سیف دولت و دینی ابوالقاسم سرجودی

[...]

مهترا از بزرگی آن کردی

که در آفاق داستان کردی

شب من بر فروختی چون روز

روز بر من چو بوستان کردی

رتبت قدر من به دولت خویش

[...]

ای شعر محمد خطیبی

چون گل همه حسن و رنگ و طیبی

نشگفت بود چو تو نتیجه

از طبع محمد خطیبی

گرد باد خزان کرد به ما به رحیل آری

وز لشکر نوروز برآورد دماری

دارم چو تو بت روی و دلارام نگاری

سازم ز جمال تو من امروز بهاری

بوالفرج شرم نامدت که بجهد

به چنین حبس و بندم افکندی

تا من اکنون ز غم همی گریم

تو به شادی ز دور می خندی

شد فراموش کز برای تو باز

[...]

ز اقبال تو شاها گفت خواهم

یکی مشروح دستی با دلالت

من آن عدلم درین معنی به گفتار

که در گیتی بخوانندم عدالت

مرا یاقوت خاتم سرخ روی است

[...]

هزاران قبّه‌ی عالی ، کشیده سر به ابر اندر

که کردی کمترین قبه سپهر برترین دروا

چو گرگ ظلم را کشتی بزور بازوی عدلت

زانبوهی شده صحرای اقلیم تو چون کمرا

یکی دبه در افگندی بزیر پای اشتربان

[...]

خشم تو آبست، اگر در آب موج آتشست

حلم تو خاکست، اگر در خاک کوه آهنست

چنگ عزرائیل را ماند سر شمشیر تو

زانکه عزرائیل را دایم عقیقین دامنست

رزمگاه تو بمحشر گاه ماند کندرو

[...]

آن نه زلفست آنکه او برعارض رخشان نهار

صورت ظلمست کو بر عدل نوشیروان نهاد

توبه و سوگند ما را تاب از هم باز کرد

زلف را تا تاب داد و بر رخ رخشان نهاد

بوسه گر بر سنگ بدهد سنگ گردد چون شکر

[...]

بویی که از بهار نسیم صبا برد

گویی همی ز طره دلار ما برد

شمشاد طوق فاخته گردد بکوهسار

خلخال لاله کبک دری را عطا برد

باشد صواب باده، چو از ناف یاسمین

[...]

گله ها دارم و نگویم از آنک

عشق را مهر بر دهن باشد

عاشقان را چو کرم ابریشم

جامه هم گور و هم کفن باشد

عاشقی کز بلا بیندیشد

[...]

روز رزم او چو رایتهای او صف بر کشند

اختران از بیم سر در نیلگون چادر کشند

تیغ جان آهنج او چون بر کشد سر از نیام

خلق باید تا بمیدانش تن بی سر کشند

خون فشاند بر فلک چندان که حوران بهشت

[...]

ای عارض تو چون گل و زلف تو چو سنبل

من شیفته و فتنه آن سنبل و آن گل

زلفین تو قیریست بر انگیخته از عاج

رخسار تو شیریست بر آمیخته بامل

زلفین تو زاغیست بر آویخته هموار

[...]

با جام باده در وطن امروز بر فروز

آن گوهری که هست مدد در صفای جان

قد بلند او بمثل مثل نارون

رنگ عجیب او بصفت رنگ ناردان

بیگانه از ستاره ولیکن ستاره بار

[...]

کند گر تموج هیولای اولی

تلاطم نماید مزاج از طبایع

و راز نفس کل عقل کلی شکیبد

بر افتد زاوتاد رسم صنایع

سپهر ملاعب بساط مزور

[...]

بسکه بخشد کف تو دروگهر

بحر شرمنده گشته و فاوا