فریاد از اینجهان که خردمند را ازو

بهره بجز نوایب و حرمان نمیرسد

دانا بمانده در غم تدبیر روزیش

یکذره غم بخاطر نادان نمیرسد

جاهل بمسند اندرو عالم برون در

[...]

قصه پر غصه بر درگاه خاتون جهان

عرضه دارم گر ز راه مکرمت اصغا کند

میکند گردون دون با من ستم بیموجبی

عدلت آخر چون روا دارد که او اینها کند

هر زمان آرد محصل نسخه ئی کابن یمین

[...]

که داند که در وحدت و انزوا

چه آسایش جان بمن میرسد

گشاد است بر من ریاضی کز آن

خرد را نسیم سمن میرسد

دمادم لطیفی دگر نزد من

[...]

کسی کو خموش است و پشمینه پوش

میان خلایق سروشی کند

نبینی که از جمله میوه ها

به است آنکه پشمینه پوشی کند

از آن سوسن آزادگی یافتست

[...]

کار چون سخت گشت بر بنده

فضل حق زود دستگیر شود

چون ببرد طمع ز نصرت خلق

ایزدش بیگمان نصیر شود

چون کمان گر چه کج نماید کار

[...]

کی تواند بود بی وجه معاش

هر که اندر عالم هستی بود

لیکن از ساقی می افزون خواستن

نزد هشیاران ز بد مستی بود

با کفاف روزگار ایدل بساز

[...]

گر ز من اقران بثروت فایق اند

گو همی باشید و بادا بر زیاد

من هنر میجستم ایشان سیم و زر

شکر ایزد داد هر یک را مراد

من گرفتم سر بسر کان زراند

[...]

گروهی جوانان نوخاسته

در کینه کهنه‌ای می‌زنند

چو یأجوج در سد اسکندری

به دستان بسد رخنه‌ای می‌زنند

بر انشا چون من مسیحا دمی

[...]

گردون دون بتهمت فضل و هنر مرا

هر لحظه بیگناه عذابی دگر کند

گاهم چو عود پوست کند بازوگه چو عود

سوزد مرا و گاه چو عودم همی زند

هر شاخ شادیم که بود در زمین دل

[...]

گر چه دور فلک سفله نوازم همه عمر

بگمان هنر و فضل مشوش دارد

وز کمان ستم چرخ اگر سوی دلم

ناوک غم گذرد بیلک آرش دارد

ور بدان قصد که قربان کندم ترک فلک

[...]

گر سیم و زری بقرض یابی

بستان منگر گرانی سود

زیرا که چو دین حال گردد

حال از دو برون نخواهدت بود

گر هست ترا حیات باقی

[...]

گرم بدست فتد ساقی سمن ساقی

که بر لطافت طبعش وثوق من باشد

ز شام تا بسحر می خورم که خود زرخش

نماز شام زمان شروق من باشد

صبوح کان نبود پیشتر ز بانگ نماز

[...]

کسیکه اهل خرد باشد آن سزد از وی

که همچو روغن از آب از شراب بگریزد

ور اتفاق فتد ساعتیش با احباب

که بی حجاب به بنت العنب در آویزد

اگر ضعیف شرابست اندکی نوشد

[...]

کنجی که در او گنجش اغیار نباشد

کس از تو و بر تو ز کس آزار نباشد

رودی و سرودی و حریفی دو سه یکدل

باید که عدد بیشتر از چار نباشد

نردی و کتابی و شرابی و ربابی

[...]

گفتند که صحبت بزرگان

از رنج نیاز وا رهاند

روزی دو بخدمت ایستادن

عمری بمراد دل رساند

سرمایه عمر میدهد نقد

[...]

گر پرسدت کسی که بر آتش چه افکنند

از بهر چشم زخم بهر جا بگو سپند

ور پرسدت کسیکه چه خوشتر که بشنوند

از لفظ دوستان به اندیش گو سه پند

گر پرسدت کسیکه چه بهتر که بر نهند

[...]

گر نبندی کمر بخدمت خود

خدمت دیگرانت باید کرد

در همه کارها چه نیک و چه بد

فکر سود و زیانت باید کرد

در همه جا و در همه مورد

[...]

کسی بمدح و ثنای برادران عزیز

ز عیب خویش نباید که بیخبر باشد

ز دشمنان شنو ایدوست تا چه میگویند

که عیب در نظر دوستان هنر باشد

گفتیم بکوشش بتوان یافت در آفاق

یاری که توانیم همه عمر بهم بود

سر تا سر آفاق بگشتیم و ندیدیم

یاری که توان گفت که از اهل کرم بود

دیدیم سه یار از همه عالم که در ایشان

[...]

گر کریمی به دولتی برسد

دشمنان را همیشه بنوازد

ور لئیمی سعادتی یابد

دوستان را به کل براندازد