خردمند دایه چو آغاز کرد

به خوبی سخن گفت چون ساز کرد

بدو گفت کای گرد گسترده نام

درودت ز خورشید و ماه تمام

مه خاوری شمع روی زمین

[...]

چو از کار او گشت پرداخته

چنان چون ببایست شد ساخته

همان دایه آمد بر پهلوان

بدو گفت ای پهلوان جهان

خرامان بیا تا بر دل نواز

[...]

وز آن سو بشد خسرو نامور

بر مادر دختر خوب فر

بدو داد مژده به پیوند شیر

به دامادی پهلوان دلیر

رخ خوب چهره چو گل برشکفت

[...]

دو مه بر سر آب زین سان برفت

سوی راه خاور بسیچید تفت

سه ماهه رسیدند نزد زمین

نیازرده کس زان سپاه گزین

چنین گفت ملاح با پهلوان

[...]

دگر باره افکند کشتی درآب

روان کرد مانند باد از شتاب

سه روز و سه شب ماند کشتی روان

فرامرز گردنکش پهلوان

چهارم سوی فیل گوشان رسید

[...]

برآمد ز دریا گو نره شیر

پی او گوان و یلان دلیر

سراسر در و دشت و دریا کنار

سراپرده و خیمه زد نامدار

شه فیل گوشان چو آگاه شد

[...]

چو بگذشت یک ماه دیگر چنین

رسیدند نزدیک خاور زمین

جزیره پدید آمد از دورجای

ز ملاح پرسید آن پاک رای

چه جایست گفتش بدان خرمی

[...]

ز پیر جهاندیده پرسید و گفت

که ای پیر با دانش و هوش جفت

از این زندگانی چه دارید رای

برهنه شب و روز مانده به جای

نه خورد و نه خواب و نه آرام و کام

[...]

دگر گفت کای مرد پاکیزه رای

مرا سوی دانش یکی ره نمای

به گیتی چه نیکوست نزد خرد

که دانا بدان جان همی پرورد

همان بد به گیتی چه چیز است نیز

[...]

بپرسید دیگر زیزدان پرست

که ای مرد با دانش نیک دست

چه چیز است دیگر به هر کار او

خرد رنجه گردد روان تیره رو

بدو گفت کز کار و کردار دیو

[...]

سپهبد چو بشنید گفتار او

به دل خرم از کار و دیدار او

دگر گفت کای پیر دانش پژوه

چه چیز است نیکو میان گروه

کزو دل بود تازه و شادمان

[...]

چو چندی ببود اندر آن جایگاه

روان کرد بر راه دریا سپاه

به کشتی روان شد یل نامور

ابا نیک مردان زرین کمر

همی رفت چون باد بر روی آب

[...]

از آن پس فرامرز روشن روان

چو پرداخت از مرغ آمد دوان

شب و روز کشتی همی راندند

جهان آفرین را همی خواندند

چو یک ماه راندند در روز و شب

[...]

بدان خرمی بازگشتند شاد

به کشتی نشستند مانند باد

سوی مرز خاور کشیدند رخت

خبر شد از ایشان بر شاه تخت

بیاراست لشکر سوی کارزار

[...]

چو تاراج کردند آن بوم رست

از آنجا ره ملک دیگر بجست

بپرداخت از ملک خاور زمین

ابا نامداران ایران زمین

سوی قیروان رفت از آن جایگاه

[...]

چو بشنید گردنکش دیو بند

سخن های پردرد از آن مستمند

همان گه برآمد به جای نشست

به بر زد بدین سهمگین کار دست

چنین گفت کاین کار کار من است

[...]

دلاور چو گفتار ایشان شنید

چو آتش ز باد دمان بردمید

دلش گشت از ایشان پر از رزم و کین

بر ابرو ز خشم اندر آورد چین

به روی دژم گفت با مهتران

[...]

بگفت و برانگیخت شبرنگ را

برافراخت یال و کیی چنگ را

چو تنگ اندرآمد سوی کارزار

بغرید مانند شیر شکار

چون آن نعره در گوش اژدر رسید

[...]

چو چندی ببودند و خوردند شاد

گو نامور گرد فرخ نژاد

چنین گفت با نامداران کین

که ناید پسند جهان آفرین

که ما سر به آسایش اندرنهیم

[...]

دگر روز چون خسرو آسمان

برآمد زگردون سپیده دمان

ز چرخ چهارم چو بنمود چهر

بیاراست گیتی سراسر به مهر

سپهبد بیامد به تن بر زره

[...]