یکی عقد گوهر بخواهم گشود

تو را داستانی بخواهم نمود

بگویی که از گنبد تیزگرد

که بربست این فرش بنیاد کرد؟

نخستین چه بوده است چو گیتی نبود

[...]

به یاد آمد و پیر دیرینه گفت

که سریست کین را نیارم نهفت

نخستین چنان دان که اشیا نه بود

شب و روز و این شیب و بالا نه بود

منور یکایک خداوند بود

[...]

فرامرز چون کرد آنجا درنگ

نویسنده ای خواند با فرهنگ

بفرمود تا نامه ای دلپذیر

پر از پند و اندرز و با دار و گیر

نویسد به نزدیک آن نامور

[...]

تو را میهمانی کنم گرز و تیغ

به تو تیر بارم چو باران ز میغ

چو کاهو از آن جایگه گشت باز

به تیزی بپیمود راه دراز

طورگ دلاور برآراست کار

[...]

برون شد از آن لشکر بی شمار

پسندیده گردان ده و دو هزار

ابا آلت رزم و ساز نبرد

دلاور سواران پیکار کرد

بدیشان چنین گفت بی ره روید

[...]

طورگ آن زمان نامه از درد و تاب

نبشت او به نزدیک افراسیاب

نخست آفرین کرد بر کردگار

خداوند پیروز و پروردگار

ازو باد بر شاه تور آفرین

[...]

یکی نامه فرمود سوی طورگ

به دشنام کای دیو خونخوار گرگ

تو را از چنان جایگاه و حصار

که گفتست لشکر به هامون گذار

همی بود بایست بر جای خویش

[...]

ز دژ در گشادند و شیر دمان

بیامد به بالای دژ در زمان

چنین گفت با بچه جنگی پلنگ

که ای پرهنر بچه تیز چنگ

ندانسته در کار تیزی مکن

[...]

سرماه فرمود تا کرنای

دمیدند و برداشت لشکر ز جای

جوانی سرافراز با رای و کام

ابا پهلوان خویش و دستور نام

همه مرز خرگاه  او را سپرد

[...]

شه هندوان پاسخش دادباز

که هستم ازین گفته ها بی نیاز

تو برگرد از ایدر بزودی برو

ببر پاسخ از من به سالار نو

که تو نورسیده سپهدار گرد

[...]

وز آن سو دمنده کیانوش گرد

بیاورد پیغام چندان که برد

سپهبد چو پیغام از آن سو شنید

چو آتش ز پاسخ دلش بردمید

بفرمود تا کوس بر پیل مست

[...]

تجانوی جنگی زجا در بجست

به خرطوم پیل اندر آورد دست

بکوشید بسیار پیل ژیان

که خرطوم بستاند از آن جوان

کشید از بر پیل مانند پیل

[...]

از آن پس بر دیو شد نامدار

چنین گفت با هم نبرد آن سوار

که ای دیو خیره سر و تیره جان

ببینی کنون خنجر جان فشان

درآویخت با پهلوان شیر نر

[...]

چواین گفته بشنید برجست رای

به تندی بیامد روانش به جای

بفرمود تا لشکر بیکران

سواران جنگی و نام آوران

ز کشمیر و قنوج و از هند و سند

[...]

چنین گفت با خسرو هندوان

که ای نامور شاه روشن روان

فرامرز رستم یل بافرین

مرا گفت رو نزد شاه گزین

بگویش که ای نامدار بزرگ

[...]

چو این گفته بشنید ازو شاه رای

شگفتی درآمد بدل کرد رای

از آن تندی و چرب گفتار نغز

وز آن نامداران دل پاک و مغز

که بی بیم و اندیشه چندین سخن

[...]

سپهبد برآمد به کردار شیر

بغرید چون اژدهای دلیر

به دست اندرون گُرزه سرگرای

به زیر اندرون باره بادپای

چو تنگ اندر آمد بدان هندیان

[...]

سپهبد دو پر مایه مرد دلیر

فرستاد نزد همایون شیر

بدان تا بگویند کز جایگاه

بزودی ابا پیل و کوس و سپاه

به تنگ اندر آید زی هندوان

[...]

همان نامور شیر مردان هزار

که بودند با او درآن کارزار

همی راند چون باد لشکر به راه

نه آگه زکار کمین گاه شاه

وزین سو همایون ابا سرکشان

[...]

چو تاریکی شب پدیدار شد

سپه را ز سر رزم و پیکار شد

فرو هشت در کوه چون پر زاغ

برافروخت کیوان ز کوکب چراغ

فرامرز آسوده با لشکرش

[...]