به جیپور گردید بانو دوچار

درآمد به پیکار آن نامدار

برو بریکی نیزه زد کز نهیب

شدش از بدن جان و پا از رکیب

به چنگال جیپال را دست برد

[...]

کنون داستانی زایرانیان

شنو تا بگویم به روشن روان

زگردان ایران و بانو گشسب

به میدان دانش بتازید اسب

به میدان دانش سواری کنم

[...]

به نام خداوند جان و جهان

بگویم سخن آشکار و نهان

نخستین سخن را به نام خدای

خداوند روزی ده رهنمای

نگارنده خرگه نیلگون

[...]

سخن رفت از بانوی ماه وش

به وصفش دهان هرکسی کرد خوش

ز زلف و رخ و خال و ابروی او

وزان نرگسان چشم و ابروی او

زقدش که بد سرو را پا به گل

[...]

یکی گفت اگر در صف کارزار

سوی من شتابی به هنگام کار

چنانت بکوبم به گرز گران

که مسمار کوبند آهنگران

یکی گفت گر آیی به کین سوی من

[...]

چو آن فتنه را دید کاوس کی

طلب کرد آن پهلو نیک پی

جهان پهلوان بود اندر شکار

به شش روزه ره دور از ایران دیار

به پیشش فرستاده ای رفت زود

[...]

چنین گفت رستم کای بخردان

دلیران کارآزموده ردان

شما سر به سر دوستدار منید

همه سرفرازید و یار منید

اگرتان به بانو زجنگ آورم

[...]

نخستین بیامد به جای نماز

چنین گفت با داور پاک راز

که ای آفریننده داد و دین

ز تو داد یابد زمان و زمین

به گیتی تو دادی مرا دستگاه

[...]

ببستند مه را به مریخ عقد

به مفلس بدادند آن گنج نقد

چو بودش به زور و هنر دستبرد

زمیدان جهان گوی خوبی ببرد

ببردند مه را به خلوت سرای

[...]

غلامی به نزدیک گودرز زود

نهانی شد و آشکارا نمود

که بانو به بیداد بگشاد دست

دو بازوی گیو دلاور ببست

چو بشنید گودرز برجست تفت

[...]

ایا دوستداران والا گهر

ز من بشنوید این چنین سر به سر

ز نو آورم داستانی ز پی

ز هندوستان آورم ملک ری

که روزی ز ایام کاوس کی

[...]

که ناگه در آمد یکی نامدار

که می بار خواهد بر شهریار

به دربان چنین گفت کای نامدار

خبر کن ز من یک بر شهریار

که پیغام آوردم از شاه هند

[...]

چو سالم بشد سی و شش این زمان

زپیری رسیده به سر مر زبان

زباد خزانی رخم زرد شد

گل ارغوان رخم گرد شد

بنفشه سمن گشت گل شد تهی

[...]

پسر بار کرد و چو بربست کوس

سطخر گزین گشت چون آبنوس

به ماه دی برگ ریزان خروش

برآمد بدین سان که بدرید گوش

جهاندار با تهمتن یک دو روز

[...]

چو رستم سخن ها سراسر براند

زمژگان بسی خون دل برفشاند

گرفتند مریکدیگر را به بر

بسی بوسه دادند بر چشم و سر

وز آن جا فرامرز یل شد روان

[...]

چوشد هفته ای پهلو نامدار

بفرمود رفتن سوی مرغزار

گرانمایه نوشاد بربست رخت

بپیمود ره سوی مرغ و درخت

دو روز و دو شب چون بریدند راه

[...]

نوشته یکی تخته دیدند سنگ

بدو داستانی پراز بوی و رنگ

نوشته بسی گفته پند ارجمند

ز ضحاک،زی پهلوان بلند

بدان ای فرامرز رستم که من

[...]

یکی هفته زان گونه بد شادکام

برآن بستر از گرگ بردند نام

به نوشاد گفت ار بگویی رواست

که ماوای آن گرگ گویا کجاست

بدو گفت از ایدر سه روزه برون

[...]

بیامد به سوی بیابان چو گرد

در آن گه که شد برفلک شید زرد

خرامان به سوی بیابان رسید

زدیده همین دیدبانش بدید

که آمد گرانمایه گرگ سوز

[...]

در آن گه که برشد خروش خروس

برآمد یکی چهره سندروس

به شادی فرامرز یل شد سوار

به پیش اندرون بیژن نامدار

درآمد در آن غار تار ارجمند

[...]