آن کس که به زرقوی است رایش

زر بنده شمر نه زر خدایش

زر چیست جز آتشی فسرده

خاکی بیمار بلکه مرده

لعل ارچه شراره‌ایست خوش رنگ

[...]

طفلی هنوز و بستهٔ گهوارهٔ فنا

مرد آن زمان شوی که شوی از همه جدا

جان از درون به فاقه و تن از برون به عیش

دیوِ لعین به هیضه و جمشید ناشتا

امروز سکه ساز که دلدار ضربِ تست

[...]

ای درون پرور و برون آرای

ای خردبخش بی خرد بخشای

کفر و دین هر دو در رهت پویان

وحدهُ لاشریک لَه گویان

هرزه بیند روان بیننده

[...]

گر ثنایی سزای او باشد

از لبِ کبریایِ او باشد

فکرت جان و دل چه اندیشد

خاطرِ آب و گل چه اندیشد

در ثنایش که کارِ امکان نیست

[...]

به بینندگان آفریننده را

نبینی مرنجان دو بیننده را

خرد راو جان را همی سنجد او

در اندیشهٔ سخته کی گنجد او

به هستیش باید که خستو شوی

[...]

پادشاهی دُرّ ثمینی داشت

بهر انگشتری نگینی داشت

خواست نقشی که باشدش دوثمر

هر نفس کافکند به نقش نظر

گاه شادی نگیردش غفلت

[...]

یکی کرد در خاک گنجی نهان

بدو گفت کار آگهی کای فلان

به صد سعی‌اش از خاک کردند دور

تو بازش به خاک اندر آری به زور

اگر هوشمندی و دانشوری

[...]

ای به نامت افتتاح نامه‌ها

وی به یادت گرمی هنگامه‌ها

نام تو دیباچهٔ دیوان عشق

یاد تو سرمایهٔ دکان عشق

کار زاهد ذکر و ذکر نام تو

[...]

للّه الحمد قادر متعال

بر خلایق رئوف در همه حال

آنکه ذاتش نه درخور صفت است

فهم وصفش کمال معرفت است

که کند فهم ذات بی صفتش

[...]

تا که نشان از دل و ازدلبر است

نام خدا زینت هردفتر است

حاکم احکام قضا و قدر

مبدع اطباق جنان و سقر

مطلع انوار حدوث و قدم

[...]

به نام خداوند بالا و پست

که مخمور اویند هشیار و مست

نه در هوشیاری بهوش از وی‌اند

نه در باده خواری به جوش از وی‌اند

جز او کیست تا خودنمایی کند

[...]

جمال حق که بودش نور باهر

چو ظاهر گشت نورش در مظاهر

ز صورت نقش گوناگون گرو کرد

بر آنها جمله جان را پیشرو کرد

عیان گشت از رخ اعیان جمالش

[...]

بود گنج دو عالم در سه گوهر

کز آنها می‌شود کامت میسر

یکی در جوع دایم دومین جود

سیم در ذکر حق آن اصل مقصود

ترا چون گشت دایم ذکرش ای دل

[...]

چند پویم در پی این آرزو

شهر شهر و خانه خانه کو به کوی

چند ریزم سیل غم زین جستجوی

دجله دجله چشمه چشمه جوی جوی

دیده دریا کردم و دل غرق خون

[...]

به نام خداوند هوش آفرین

دو گوش نصیحت نیوش آفرین

که بی چشم و گوش است و زو چشم و گوش

یکی راست بین و یکی حق نیوش

فرازندهٔ کاخ گردان سپهر

[...]

هست عاشق را عجب دردی غریب

میل معشوق ار ببیند با رقیب

رشک باشد بر دو گونه‌ای ثقات

که شود بیزار عاشق از حیات

اول آنکه عشقباز صدق کیش

[...]

باز اندر سر هوای کوی یار

سوی تبریزم کشد بی اختیار

من چو مجنون روز و شب در کوه و دشت

بهر لیلی هستم اندر سیر و گشت

طَالَ هَجْرِی عَلَّنِی دَاءُ النَّوَی

[...]

زهی شاهی که دایم کارساز است

درِ احسان او بر خلق باز است

ز ما غایب ولی اندر حضور است

علیم از سرّمَا تُخْفِی الصُّدُور است

علی و مصطفی همچون دودیده

[...]

هُویِ غَنِیُّ صَمَدٌ لَمْیَلِدْ

وَاحِدُ لَمْیُوْلَدُ بی مثل و نِد

چون در فیض ازلی را گشود

شعشعه زد لمعهٔ جود از وجود

گِردِ فیوضات وجودی ظهور

[...]

آتش عشق از درون شد شعله‌ور

پرتوش اندیشه‌ها بر گِردِ سر

هر نفس از پردهٔ ساز دگر

گونه گونه آرد آوازِدگر

می‌دهد آواز یعنی که منم

[...]