بلند آن سر که او خواهد بلندش

نژند آن دل که او خواهد نژندش

گرت عزت دهد رو ناز می‌کن

وگر نه چشم حسرت باز می‌کن

مبادا آنکه او کس را کند خوار

[...]

ای ز وجود تو وجود همه

پرتوی از بود تو بود همه

نیست کن و هست کن هست و نیست

غیر تو و صنع تو موجود نیست

صفحه خضرا ز تو آراسته

[...]

ای همه هستی ز تو پیدا شده

خاک ضعیف از تو توانا شده

زیر نشین علمت کاینات

ما به تو قائم چو تو قائم به ذات

مبدأ هر چشمه که جودیش هست

[...]

یکی از غرب، رو در شرق کرده

یکی در شرق کشتی غرق کرده

یکی حرف سعادت نقش بسته

یکی سر رشته دولت گسسته

شده گرم از یکی، هنگامه روز

[...]

خبر داری که سیاحان افلاک

چرا گردند گرد مرکز خاک

چه می خواهند از این محمل کشیدن

چه می جویند از این منزل بریدن

ازین آمد شدن مقصودشان چیست

[...]

بلی نبود در این ره ناامیدی

سیاهی را بود روز سفیدی

ز صد در گر امیدت برنیاید

به نومیدی جگر خوردن نشاید

چون تو بگذشتی ازین بالا و پست

گلبنی بینی در آن صحرا که هست

زیر هر برگ گلی خوش اختری

بیخ آن بگذشته از تحت الثری

شاخ آن از لامکان سر بر زده

[...]

این روا باشد که من در بند سخت

که شما بر سبزه گاهی بر درخت

این کجا باشد وفای دوستان

من به بند اندر شما در بوستان

یاد آرید ای مهان زین مرغ زار

[...]

توئی آن دست پرور مرغ گستاخ

که بودت آشیان بیرون از این کاخ

چو از آن آشیان بیگانه گشتی

چو دونان جغد این ویرانه گشتی

بیفشان بال و پر ز آمیزش خاک

[...]

شاهد دولت در آغوش خود آر

دست از این معشوق هر جائی بدار

بشکن این گوهر که مقدارش نماند

در دو عالم یک خریدارش نماند

مرغ زیرک باش و بشکن دام را

[...]

از جمادی مردم و نامی شدم

مردم از نامی ز حیوان سر زدم

مردم از حیوانی و آدم شدم

پس چه ترسم کی ز مردن کم شوم

بار دیگر هم بمیرم از بشر

[...]

در پس هر گریه آخر خنده ای است

مرد آخربین مبارک بنده ای است

ز ابر گریان شاخ سبز و تر شود

نور شمع از گریه روشنتر شود

ای خنک چشمی که آن گریان اوست

[...]

چون زن راه بازار گیرد بزن

و گر نه تو در خانه بنشین چو زن

ز بیگانگان چشم زن دور باد

چو بیرون شد از خانه در گور باد

بپوشانش از چشم بیگانه روی

[...]

غم زیر دستان بخور زینهار

بترس از زبردستی روزگار

لب خشک مظلوم را گو بخند

که دندان ظالم بخواهند کند

به چشم خویش دیدم در گذرگاه

که زد بر جان موری مرغکی راه

هنوز از صید منقارش نپرداخت

که مرغ دیگر آمد کار او ساخت

سگی پای صحرانشینی گزید

به خشمی که زهرش ز دندان چکید

شب از درد بیچاره خوابش نبرد

به خیل اندرش دختری بود خرد

پدر را جفا کرد و تندی نمود

[...]

زدم تیشه یک روز بر تل خاک

به گوش آمدم ناله دردناک

که زنهار گر مردی آهسته تر

که چشمست و روی و بنا گوش و سر

براین خاک چندین صبا بگذرد

[...]

گر سر چرخ است پر از طوق اوست

ور دل خاک است پر از شوق اوست

دور جهان است به فرمان او

خنگ فلک غاشیه گردان او

کشمکش هر چه درو زندگیست

[...]

معرفتی در گل آدم نماند

اهل دلی در همه عالم نماند

درد و هنرنامه این نه دبیر

نیست یکی صورت معنی پذیر

درین حضرت آنان گرفتند صدر

که خود را فروتر نهادند قدر

ره اینست جانا که مردان راه

به عزت نکردند در خود نگاه

از آن بر ملائک شرف داشتند

[...]