کاندران رادان همه گمره شدند

موشکافان جهان ابله شدند

دور بینان کور و نابینا همه

تیزهوشان بیهش و رسوا همه

داد بهر آزمایش جلوه ها

[...]

آن خلیفه می شدی اندر حرم

گرد بر گردش وشاقان و خدم

جمله میران و سران پیرامنش

هرطرف بگرفته طرف دامنش

سوی خانه پادشاه ذوالجلال

[...]

ای خدا از خود دو چشمم کور کن

واز جمالت دیده ام پرنور کن

دارم از خود صد شکایت ای خدا

با که گویم جز تو عیب خویش را

ای خدا دارم دلی از دست خویش

[...]

ناقه راند روز و شب با صد شعف

تا فرات و فاخریات نجف

ساربانا خاطر ما شاد کن

ساز راه کوفه و بغداد کن

سامری گشتم ز شوق سامره

[...]

با دل شاد این زمان ای نیکخو

باقی احوال طوطی را بگو

مرغ دست آموز شاه کیقباد

چون گذارش در جزیره اوفتاد

شه فراموشش شد و ایام او

[...]

آن شنیدستی که شاهنشاه دین

پیشوای اولین و آخرین

سوی مسجد روزی از دولتسرای

می شدی تا فرض حق آرد بجای

اتفاقاً کودکی چند از عرب

[...]

اینچنین آمد حدیث از راویان

بر روانشان باد صد رحمت روان

کان فلک پیما شه گردون وقار

روزی اندر حجره ای بودش قرار

وه چه حجره مطلع خورشید جان

[...]

شغل او تحصیل آب و نان تو

کار این ترتیب قوت جان تو

او تورا آرد به این ماتمکده

سازدت همخانه ی دیو و دده

این رها از دیو و دد سازد تورا

[...]

یا رسول الله یا غوث الامم

یا سحاب الجود یا بحرالکرم

یا رسول الله یا شمس الظلم

یا شفیع الذنب فی یوم الندم

یا رسول الله یا حبل النجات

[...]

الغرض گفتند آن شهزادگان

با شه بطحا نبی انس و جان

موسم عید است و اطفال عرب

جملگی اندر نشاط و در طرب

کودکان بنگر به اشترها سوار

[...]

هم فرستد درد و هم درمان دهد

می زند هم زخم و هم مرهم نهد

زین سبب فرمود خلاق جهان

با حبیب خود نبی انس و جان

گر نبودی ذات پاکت خاک را

[...]

این صحابه جملگی در مسجدند

انتظار شاه عالم می کشند

در کشاکش شاه با آن کودکان

زودتر بفریبشان از گردکان

ای بلال آخر شه دوران کجاست

[...]

هان و هان ما را از این طفلان بخر

سوی خانمان روان شو زودتر

سوی من از آنچه یابی اندران

تا که خود را واخرم زین کودکان

سوی خانه پی سپر شد شاه را

[...]

عارفی می رفت روزی در رهی

با دل دانا و جان آگهی

ناگهش آمد به گوش از روزنی

کاین سخن می گفت با شوئی زنی

بگذرانم از تو گر نان ناریم

[...]

خواست تا گردد عیان و آشکار

سر زند خورشید در دیجورتار

چیست خورشید ای که خاکم بر دهن

ای زبانم کوته و لال از سخن

این زبان بی ادب ببریده باد

[...]

گفت آن عارف که با من گفت باز

آن نگار روح بخش دل نواز

هر گناهی را بیامرزم ولی

می نبخشم گر بجز من مایلی

گر تورا در دل هوای غیر ماست

[...]

زان سبب فرمود آن شاه اجل

نیت مؤمن بود به از عمل

زانکه او جان است و اعمال تو جسم

نیت معنی بود کردار اسم

آن کشاند دل سوی دل آفرین

[...]

بود در شهری یکی مرد خدای

از در هر نیک و بد ببریده پای

از جهان و اهل آن وارسته ای

در به روی زشت و زیبا بسته ای

روزها در بندگی کردی به شام

[...]

برد سمنون محب را شور عشق

روزی اندر قله های طور عشق

ساقی عشقش قدح لبریز داد

باده ی پرزور شورانگیز داد

سینه پر سودا و دل پرشور شد

[...]

روزه را شبها به آب افطار کرد

شکر کرد و سجده ی جبار کرد

روز دیگر باز نامد راتبه

آمدش زان خاطبه بل عاطبه

گفتش آخر تا کی ای مرد سلیم

[...]