می زدندی فاش بی اندازه تر

کوس رسوایی بلند آوازه تر

آری آری عاشقان برحسن یار

عاشقند و حسن باشد پرده دار

عشق معشوقان ولی برعشقهاست

[...]

هرکه نزدیک من آید یک ذراع

من روان گردم سوی او باع باع

هرکه پیماید ره من میل میل

من بفرسخ فرسخ آیم آن سبیل

گرگنه آرید چون ریگ روان

[...]

چونکه شه را بود با طوطی نظر

کرده خو با نطق او شام و سحر

خاطر شه برشگفت از گفت او

گفت او آرام و خواب و خفت او

خواست تا از هر زبان دانا شود

[...]

یک جزیره بود در اقلیم شاه

بود تا پاتخت شه شش ماه راه

یک جزیره پرگیاه و پر علف

پردرخت میوه دار از هر طرف

مجتمع از اهل هر شهر و دیار

[...]

گفت از هجرانت اکنون آیه ها

چاره نبود چون ستیزم با قضا

رو سلامت لطف حق همراه تو

بیخطر هم منزل و هم راه تو

لیکن ای آرام جان بیقرار

[...]

گرچه از من می شوی اکنون جدا

در جزیره هست پیری رهنما

چون شدی در آن جزیره جای گیر

بر نداری دست از دامان پیر

کانچه او گوید همه گفت من است

[...]

پیر نبود آنکه مویش شد سفید

پیر نبود آنکه بالایش خمید

پیر نبود آنکه پوشد کهنه دلق

یا برو جمع آید انبوهی ز خلق

پیر نبود آنکه خلقش پیر خواند

[...]

گفت شه باشد مرا عهد دیگر

زینهار آن را میفکن از نظر

در جزیره چونکه مسکن ساختی

رحل خود را اندر آن انداختی

از نگار و نقش آن از ره مرو

[...]

چونکه آدم را خداوند مجید

در زمین بهر خلافت آفرید

حکم فرمان آمد از رب ودود

تا ملایک جمله آرندش سجود

از پس فرمان ملایک اجمعین

[...]

من همه نور و ضیاء آن تیره رو

پس چرا من سجده آرم نزد او

من ز نارم نار نورانی بود

او ز خاک و خاک ظلمانی بود

کی برای ظلمت آرد سجده نور

[...]

یک خری افتاد و پای آن شکست

جان آن از زحمت خر بنده رست

چونکه افتاد آن خر مسکین زکار

برگرفت از پشت آن خر بنده بار

در بیابانش به دام و دد سپرد

[...]

ای خدا من رهروی ام ناتوان

بیکسی وامانده ای از کاروان

نی مرا زاد و نه مرکب نی رفیق

چون بپیمایم خدایا این طریق

نی ره برگشتن و نی راه زیست

[...]

ناگهان گرگی ز گرد ره رسید

اندر آن صحرا خری افتاده دید

نعره ی شادی برآورد از جگر

کی دو دیده طالع میمون نگر

کوکبت اکنون برآمد از وبال

[...]

کودکی را بود نانی با عسل

دیگری را نان تنها در بغل

در عسل او را طمع آمد پدید

دست خود را سوی آن کودک کشید

کی برادر ای تو از نسل کرام

[...]

خر لگد زد بر دهان و بر سرش

کرد خالی سر ز سودای زرش

یک لگد زد خر بر آن گرگ کهن

هم شکستش آسیا و هم دهن

کام نگرفته هنوز از نعل زر

[...]

همچو آن دیو رجیم کشتنی

کو گذشت از حد خود از رهزنی

پا ز حد خویش بالاتر نهاد

راه و رسم بندگی از دست داد

شعله ی غیرت سراپایش بسوخت

[...]

سینه ات را روشنی بینی ز راست

هم گشادش را از آنجا ابتداست

وسعتی در سینه بینی از یمین

کاندران هفت آسمان باشد دفین

در یمین سینه ات این انبساط

[...]

چون ز ترک سجده آن دیو رجیم

رانده شذ از درگه حی قدیم

بر میان بست آن لعین بدگهر

از برای کینه ی آدم کمر

در هلاک دودمان بوالبشر

[...]

دل ازین دیوار خاکی کن جدا

نصب کن بر طاق جان مجتبا

چیست کندن دل از این دیوار خاک

کردنش زآلایش تن صاف و پاک

کی دل از آلایش تن پاک شد

[...]

گر نبودی پنبه اندر گوش تو

ور نبودی کر دو گوش هوش تو

می شنیدی ناله ی پنهان جان

وان شکایتهای بی پایان جان

می شنیدی تا چسان گوید سخن

[...]