هر شب جمعه به خروش و نوا

فاطمه طاهره خیرالنسا

روی نماید به سوی نینوا

گرید و گوید به صف کربلا

کرب و بلا نور دو عینم کجاست

[...]

لم یا قوم تریدون ببغی و فساد

لم تسعون بقتلی بلجاج و عناد

لیس والله سوانا خلف بعد نبی

فرض الله علی طاعتنا کل عباد

انا مظلوم حسین انا محروم حسین

[...]

الظلمیه الظلمیه امت بیدادگر

سر بریدند از تن نوباوه خیرالبشر

ای شه بی‌سر حسینم سبط پیغمبر حسینم

شافع محشر حسینم بی‌کس و یاور حسینم

آنکه بودی گمرهان را بعد پیغمبر دلیل

[...]

چو رفت برباد زدست بیداد

شعار نرگس عذار سنبل

فغان بر آمد ز سرو و شمشاد

خروش برخاست ز لاله و گل

شدند مرغان به سوگواری

[...]

ز راه کرم ای نسیم سحرگه

سوی پارسا گرد بگذر از این ره

به سیروس از ما بگوی کای شهنشه

چرا گشتی از حال این ملک غافل

که گشته چنین خراب و تبه، فتاده ز غم

[...]

ای کاخ بهارستان سقفت ز چه وارون شد

ای رشک نگارستان خاکت ز چه پرخون شد

آوخ دریغا دریغ شد ماه ما زیر میغ

عیسای خرد بردار، شد از ستم اشرار

موسای عدالت خوار، از دولت قارون شد

[...]

در طرب آئید مهان مجلس ملی شده باز

سینه سینای جهان طور تجلی شده باز

بیایید بیایید که انده سپری شد

صف باغ و صف راغ پر از حور و پری شد

یارب این مجلس ما خوب شود

[...]

مال دنیی و مذهبی وطنی

من به عزتی به سکنی

اذا انتمی منتم الی احد

فانتی منتم الی وطنی

وطنی ما اصفاک وطنی ما احلاک ما احسنک ما ازینک

[...]

بشنو ای فرزند تا ازین دفتر

خانمت از بر راز تیموری

یک گروهی را بینم اندر سر

جقه عدل است تاج منصوری

حرفشان باشد سکه اندر زر

[...]

دی شیخ با چراغ همی‌گشت گرد شهر

کز دام و دد ملولم و انسانم آرزوست

زاین همرهان سست‌عناصر دلم گرفت

شیر خدا و رستم دستانم آرزوست

گفتم که یافت می‌نشود جسته‌ایم ما

[...]

نیست در خشک و تر بیشهٔ من کوتاهی

چوب هر نخل که منبر نشود دارکنم

نظیری نیشابوری

راه شب چون مهر عالمتاب زد

گریهٔ من بر رخ گل ، آب زد

[...]

جهد کن در بیخودی خود را بیاب

زود تر والله اعلم بالصواب

مولانای روم

منکر نتوان گشت اگر دم زنم از عشق

این نشه بمن نیست اگر با دگری هست

عرفی

ای ترا حق خاتم اقوام کرد

بر تو هر آغاز را انجام کرد

[...]

میلاد آدم

نعره زد عشق که خونین جگری پیدا شد

حسن لرزید که صاحب نظری پیدا شد

فطرت آشفت که از خاک جهان مجبور

خود گری خود شکنی خود نگری پیدا شد

[...]

خورشید بدامانم انجم به گریبانم

در من نگری هیچم در خود نگری جانم

در شهر و بیابانم در کاخ و شبستانم

من دردم و درمانم ، من عیش فراوانم

من تیغ جهانسوزم ، من چشمهٔ حیوانم

[...]

خیز که در کوه و دشت خیمه زد ابر بهار

مست ترنم هزار

طوطی و دراج و سار

بر طرف جویبار

کشت گل و لاله زار

[...]

علم:

نگاهم راز دار هفت و چار است

گرفتار کمندم روزگار است

جهان بینم به این سو باز کردند

مرا با آنسوی گردون چه کار است

[...]

هستی ما نظام ما

مستی ما خرام ما

گردش بی مقام ما

زندگی دوام ما

دور فلک بکام ما می نگریم و میرویم

[...]

آن شعله ام که صبح ازل در کنار عشق

پیش از نمود بلبل و پروانه می تپید

افزونترم ز مهر و بهر ذره تن زنم

گردون شرار خویش ز تاب من آفرید

در سینه چمن چو نفس کردم آشیان

[...]

یک ذره بی مایه متاع نفس اندوخت

شوق این قدرش سوخت که پروانگی آموخت

پهنای شب افروخت

وامانده شعاعی که گره خورد و شرر شد

از سوز حیاتست که کارش همه زر شد

[...]