هفتاد تن ز عشق چو از پا در اوفتاد

پس قرعه اش به نام علی اکبر اوفتاد

دیدار را که نرخ به جان بسته بود عشق

دیگر از آن گذشت و ز جان برتر اوفتاد

بالا گرفت قیمت دیدار حسُن یار

[...]

شه دین گفت به تن زخم مرا، مرهم ازوست

شکر او را که مرا عهد و وفا محکم از اوست

غمی ار، هست مرا شادم از آن کان غم ازوست

«به جهان خرم از آنم که جهان خرّم ازوست»

«عاشقم بر همه عالم که همه عالم ازوست»

[...]

منم امروز که در صنعت عشق استادم

آه جانکاه مرا تیشه و من فرهادم

بعث نیست در این دیر کهن فریادم

فاش میگویم و ازگفتۀ خود دلشادم

بندۀ عشقم و از هر دو جهان آزادم

[...]

چون کرد خور ز توسن زرین تهی رکاب

افتاد در ثوابِت و سیاره انقلاب

غارتگران شام به یغما گشود دست

بگسیخت از سرادق زرتار خور طناب

کرد از مَجَرّه چاک فلک پردهٔ شکیب

[...]

ای فرس با تو چه رخ داده که خود باخته‌ای

مگر اینگونه که ماتی توشه انداخته‌ای

ای همایون فرس پادشه سدره مقام

که چراگاه بهشت است ترا جای خرام

نه رکابی ز تو برجاست نه زین و نه لگام

[...]

نسیم قدسی یکی گذر کن

به بارگاهی که لرزد آنجا

خلیل را دست ذبیح  را دل

مسیح را لب کلیم را پا

نخست نعلین زپای برکن

[...]

شاه لاهوت گذر خسرو ناسوت گذار

گشت چون بیکس و شد بر زبر اسب سوار

دخت و اخت وزن و فرزند و کنیزان نزار

ازحرم زد بدو چارش صف هشتاد و چهار

همه بر دوره او اشک فشان جمع شدند

[...]

در ره شام یکی روز بهنگام غروب

ره بدیری شد شان آل علی زاهل ذنوب

راهبی بود درآن دیر مبرا زعیوب

بلکه از پاک دلی آگه از اسرارغیوب

های و هوی سپهش رهبر بربام آمد

[...]

بود از مظهر حق دخترکی در اسرا

موکنان مویه کنان جامه دران نوحه سرا

قامت از بار یتیمی شده یکباره دو تا

وزغم در بدری گرد بسر خار بپا

بر دل آشوبی و درخون جگری یار همه

[...]

در دهر دلا تا کی گه هالک وگه ناجی

از صولت آن مایوس بر دولت این راجی

جز قلزم وحدت نیست کافتاده بمواجی

هان از نظر کثرت ابلیس شد اخراجی

شو بنده شاه دین چند این همه محتاجی

[...]

ای که فرو رفته ببحر تمنی

گاه بصورت چمی وگاه بمعنی

بشکن و بفکن هرآنچه اسفل و اعلی

خواهی اگر رستگی به نشئه اخری

جوی بجان بستگی بصادر اول

[...]

یارب زکیست برپا این بزم دردناکی

کز قدسیان رود هوش زین خاکیان باکی

آلودگان برغم هر یک بعین پاکی

گوئی حلال دانند هم گریه هم تباکی

مانا حرام دانند هم بذله هم تبسم

[...]

گفت سکینه با پدر نیست اگر چه قابلم

ماندن قتلگاه را بیش ز هر چه مایلم

لیک چه سود کز برت برد و بزد موکلم

بار فراق دوستان بسکه نشسته بردلم

میرود و نمیرود نافه بزیر محملم

[...]

***

گر سیر کعبه و دیر، ور خانقاه کردم

غیر از تو کس ندیدم هرجا نگاه کردم

قصد و مرادم از سیر، روی تو بود لاغیر

گر سیر کعبه و دیر ور خانقاه کردم

[...]

گشت تیغ لامثالش، گرم سیر

از پی اثبات حق و نفی غیر

ریخت بر خاک از جلادت خون شرک

شست ز آب وحدت از دین رنگ و چرک

جبرئیل آمد که ای سلطان عشق

[...]

ای کشتی علم را تو لنگر!

وی قطب کمال را تو محور!

هستی تو به مصطفی پسر عم

خوانده است نبی تو را برادر

تو قوت بازوی رسولی

[...]

چون شه تشنه لبان، بی کس بی یاور شد

وقت جان بازی شهزاده علی اکبر شد

همچنان سرو خرامان، ببر مادر شد

صدف دیده اش از اشک، پر از گوهر شد

دست بر سینه بر مادر خود کرد قیام

[...]

دید شاه شهدا چون بدن اکبر را

لعل سان دید زخون، آن تن چون گوهر را

در بغل تنگ کشید آن بدن اطهر را

بوسه زد ماه رخ اکبر سیمین بر را

گفت ای مهر جبین، نور دو چشم تر من!

[...]

کیست این کشته که در لجهٔ خون غوطه ور است؟

تن پاکش به زمین، سر به سنان، جلوه گر است

کیست این مهر درخشنده و غلطیده به خون؟

کز ستاره به تنش زخم سنان، بیشتر است

کیست این کشته که بی غسل و کفن، خفته به خاک؟

[...]

چو شاه طوس در ملک خراسان

ز سوز زهر شد حال پریشان

داد پر اضطراب و چشم گریان

زبان حال می‌فرمود نالان

الهییا الهی من غریبم

[...]