می کشد دیگر سپه سلطان کین

غم قرین باز آمد اربعین

از سر نو بر سر ارباب دین

غم قرین باز آمد اربعین

دل شکسته سرنگون بر ره علم

[...]

صوفی... به را نه کفر و نه دین است

از همه... تر به کیش من این است

حلقه ...غیر دایره داران

هر که به زیر سپهر و روی زمین است

هر که یک انگشتریش از همه هستی

[...]

برون از پرده چنگ و چغانه

دراز کیش چمانی و چمانه

تهی از ننگ افسون و فسانه

به خوشتر شیوه شیوا ترانه

سرایم بر سرودی دوستانه

[...]

خود ز رنگ آمیزی این لاجوردی بارگاه

زرد شاخی پای تا سر دیده از پژمان گیاه

در ره باران سفید آذر به خرمن آب خواه

گلبن آئین سرخ رو سرسبز از خاک سیاه

تارک گردن کشی افراخت بر چرخ کبود

من و از دائره خط تو امید خلاص

ای صید نگاه تو در چین و ختن آهو

وای غالیه بو مویت چون نافهٔ تو بر تو

خورشید نهد هر روز بر خاک درتو رو

مشک ختنی گیرد از چین دو زلفت بو

با چشمه خور ای ماه یک روز مقابل شو

[...]

بسم‌الله الرحمن الرحیم

ای عزیزی که چون تو بابائی

ایزد ابناء معرفت را داد

دایم از کوشش تو و چو توئی

قوت و قوت رسد باین اولاد

[...]

صورت ما چو جام و معنی می

باطناً نایی است و ظاهر نی

از وجودش وجود ما موجود

بی وجودش وجود ما لاشی

مطلب خود ز خود طلب می‌کن

[...]

کیست آن شاهد پری رخسار

که نماید ز هر طرف دیدار

همه جویای او و او همراه

همه سرمست او و او هشیار

گاه پنهان به خلوت واعظ

[...]

شه لب تشنه ی بی غمگسارم پدر

سرور سینه محزون زارم پدر

شهید بی کفن آه ای پدر جان

به خونت غرقه تن افتاده عریان

شدت سر به نی بر

[...]

حسین ای خسرو لب تشنگانم

برادر

برادر جان برادر

فروغ چشم و بازوی توانم

برادر

[...]

دمید از طرف گردون ماه ماتم

واویلا

که باز آمد محرم

رسید از نو جهان را نوبت غم

واویلا

[...]

ای اکبر ای رعنا جوان وای وای

درمان دل آرام جان وای وای

سوی عدو آهسته ران وای وای

سرو آزادم برادر

شاخ شمشادم برادر

[...]

چو شد قسمت ز آغازم جدایی

برادر

رضا جانم برادر

چه سازم چاره با حکم خدایی

برادر

[...]

خصم جان کوکب تو دشمن تن اختر ما

رنج قتل اول تو خواری بند آخر ما

دل نهاد از تو به دوری تن غم پرور ما

ما برفتیم و تو دانی و دل غم خور ما

بخت بد تا به کجا می برد آبشخور ما

[...]

از دست ظلم شمر ستمگر به کربلا

گریان شدند مؤمن و کافر به کربلا

هرگز کسی ندیده و نشنیده در جهان

جوری که شد به آل پیمبر به کربلا

پنداشتی قیامت کبری پدید گشت

[...]

بر ذوالجناح شد چو شه بی‌سپه سوار

گفتی که آفتاب عیان شد ز کوهسار

کلثوم در برابرش آمد علم به کف

زینب به پیش مرکب او شد رکابدار

گفتش روی و می‌رودم روح از بدن

[...]

قوت اگر نیستت ز شیر وشکر

قوت روح هست خون جگر

کف بود جام آبخور گر نیست

جام بلور یا پیاله زر

در و گوهر گرت میسر نیست

[...]

زلفکان تومگر عطارند

کاینهمه مشک به دامان دارند

مشت موئی نه فزونند از بو

گوئی از مشک دو صد خروارند

گر بگوئیم که مشکند خطاست

[...]

ز زلف بی‌قرار یار دارم دل پریشان‌تر

ز مار زخم دارم بر خود از اندوه پیچان‌تر

به بخت خود به روز خود به حال خود به کار خود

بسی نالان‌تر از رعدم بسی از ابر گریان‌تر

به هرسو کآورم رخ بینم از بس پیل‌رفتاری

[...]