شد هوش دلا ز دست با دست

کی آوریش بصبر با دست

که از تو را تبه خوارست و نام در طومار

خوارند حسودان تو و ز غصه خرابند

باغ گل چو جنت شد جنت ار نسیمستش

چین گل چو حور آمد حور اگر شمیمستش

وگرچه نسبت نسرین و گل گمان بتو هست

نمی کنیم ازیشان تو بهتری بعذار

رسند کی بتو زانروی همچو مه گلها

چنین که چون تو بدیدست نرگس ابصار

دمیده است بسی سرو در چمن شادان

[...]

نوبهارست و گل آتش زده در هر خاری

لاله را چشم چهار از پی گلرخساری

تقطیع: مفاعیلن مفاعیلن

لوای گل که چو خورشید بر همه رخشید

مگر که یافت ز شاه ولایت اینمقدار

تو لاله بین چو نکو اختری که تافته است

نظر کیش بوی افتاده است شاه دیار

[...]

ای باد جعد سنبل تر تافتستیش

گر نیست دام دل چه بهم بافتستیش

تیغ عدلش صیقل آیینه ظلمانیان

مثال برق بمانی است در گه میدان

عیان چو شعله شمعش سنان کینه گزار

اگر چه شعله آل علم چو برق افروخت

دلی مباد ستم بین از آن گزیده سوار

[...]

چو سنبل سوخته بلبل

چو بلبل سوخت هم سنبل

یا شعله شمع از دم با دست بیکسو

لییم شد ز جهان، ملک شاد شد از شاه

خوشا نکویی ملک و خوشا بد اشرار

سرای جان و دل آباد گشت و خواهی دید

هنوز خوشتر ازین عدل، او چو شد معمار

[...]

خوشا ملک و خوشا شاه خوشا عدل خداداد

اگر بصید نگاهش فتاده بر عنقا

بیک اشارتش افکنده از فلک طیار

دمی چو رفته بنخجیر بیک حمله

فکنده ناوک او صد هژبر شیر شکار

[...]

بیک اشارت فکنده ده ده

تبارک الله از آن کف که خواست حاتم طی

که بهره گیرد از آن بحر و کان باستنکار

اگر نه آمده او ضامن و فرشته رزق

چرا کشد همه کس دامنش چو راتب خوار

[...]

لب اقبال گشوده دهن حادثه بسته

به همسری زخور آنصاحب نظر بهتر

زهمرهیست بهر صاحب هنر غمخوار

هم سرور صاحب نظر

هم رهبر صاحب هنر

ایا سپهر کرم جاه خود به بین که ز بخت

برای تست بهشت و نعیم او هموار

در مراد تو ای بی نظیر از آن بازست

که ملک داده کبیرت عنایت جبار

[...]

رایت نعیما و ملکا کبیرا

پس از عدو چه غمت کو به بیهشی باشد

چو خاک و باد و تو چون آب و آتش از پیکار

از عدو چه غم کو به بیهشی

خاک و باد و تو آب و آتشی

سحر شنید چو گل از صبا که خلقت چیست

گل از تو در عرق افتاد و ریخت زود از بار

اگر گلش نشد از تن زرشگ خلق تو تاب

بروی خویش گلاب از چه زد پی تیمار

[...]

گل از تو در عرق افتاد وزد بروی گلاب

یقین که بر در و بامت پرد فرشته نهان

بصد نیاز و فقیری گر او فتد بگذار

همای سدره نشین چون بحضرتت گذرد

ره ادب سپرد باز آید از پندار

[...]

دم تو از نفس باد صبح دلجوتر

یقین که کلک تو مرغیست از خط مشکین

که دل همی برد از نقش سنگ زین منقار

کلک تو از خط مشکین

از آن همیشه تویی از شرف بعالم شاه

که بر جریمه شاهان عالمی قهار

تویی از شرق شاه شاهان عالم

از آن نبود کسی چون تو در جهان رهبر

که با خدا دگران را رساندی از زنار

نبود کسی چو تو در جهان بخدادگر