بسوخت غیرو چو من نامده ازان منصور

که در طریق سخن شاعرم روش هموار

سوخت غیر و چو من نامده منصور

در طریق سخن شاعر مشهور

ایا شهی که بجان اهلیت گهر افشاند

نشاید آنکه کند کس دریغ ازو دینار

رهی بر تو که دریای پر دری آمد

که تا دهانش پر از در کنی و سیم نثار

اهلی که فشاتد بر تو در پر

[...]

یقین که خالی و پر باشد و بود یارب

همیشه پر کفت از سیم و خالی از اغیار

نگاه تا دم یوم الحسیب دار جهان

بپای و دشمن از افسردگی بخاک سپار

خالی و پر باد یارب تا دم یوم الحسیب

[...]

لب از ثنای تو در گفتن دعا پوید

همیشه تا که جهان باشد و فلک دوار

مدام ملک ترا باد و شه نشان باشی

جهان پناه تو باشی و شاه گیتی دار

تا بود ملک شه نشان باشی

[...]

بیت

زهی مبدعی کو بعلم قدم

برانگیخت نظم وجود از عدم

بیت

شاهی که مظهر هنر و گنج حکمت است

بیت القصیده کرم و بحر رحمت است

بیت

شاهان چو قطره او گهر شاهوار بحر

بحری که مشتق است ازو صد هزار بحر

بیت

آن کز نظم تربیت شاه ولایت

هر جا هنری هست رسانیده بغایت

دام بلایی کان فریبی

آنست یارا کان رقیبی(کذا)

ای ترا همچو من عالمی دردمند

کز وفا بر رخت صد دعا دردمند

همه شب حزین برهستمت بفغان چو سگ ز مهستمت

بفغان چو سگ ز مهستمت همه شب حزین برهستمت

درد دل داد و درد دردم داد

درد او دل در آورد در داد

هر گه به بینی محمل نشینیش

عالم به بیزی همسر نبینیش

صد نگار از نیاز سر بپات می نهند

صد هزار دلنواز جان برات می دهند

ریش کردی دلم ز خنجر آهن

شیر از عشق سر نهاد بدامن

ریش کردی دلم زخنجر آهن

شیر از عشق سر نهاد بدامن

وصالت که یابد بمکر و بدستان

بصبرست و ما را نیاید بدست آن

نقش رخ تو شمع محبت چو برفروخت

نقد دو کون عاشق یکرنگ او فروخت

هوای گلشن کویت نسیم کشور جانها

گدای خرمن مویت شمیم عنبر سارا

دمی ناله از داغ هجرت کشم

گهی باده از نوش وصلت چشم

شب تو حاجب گوهر خط تو خاتم خوبی

لب تو ساقی کوثر قد تو سایه طوبی