ای بر همه دشمنان مُقدم

اکرمت جمال خیر مَقدم

خرگاه شرف زدی دگر بار

بر دامن این کبود طارم

وز نور تو یافت رتبتی نو

[...]

چون بر آهیخت سرور اجرام

از سر چرمه غروب لکام

گشت بر عرصه اقامت سست

سپه روز را طناب خیام

چهره های منیر بگشادند

[...]

ماولی پرور عدو کاهیم

تاج بخش عجم عربشاهیم

آسمان آن دهد که ما جوئیم

روزگار آن کند که ما خواهیم

در سماع آمده است کوش صدف

[...]

باز بر اوج سخن تازم و موجی بزنم

زانکه چون ابر گرانبار دفین عدنم

گرچه رخشم برمیده است در این پهنه ملک

شاه داند که به میدان هنر تهمتنم

چیست در جیب و سر آستی و همت من

[...]

اگر چو قوس قزح جمله تن، دهان دارم

وگر چو چشمهٔ خورشید صد زبان دارم

وگر، چو جان سخن‌پیشه معانی بین

فراز کنگرهٔ عرش آشیان دارم

وگر، چو طوطی فردوس و طوبی فلکم

[...]

چون شب بآفتاب رخ شاه داد جان

یک رنگ شد قبای گهر بفت آسمان

آئینه دار صبح برآمد به صیقلی

تا رنگ شام، پنبه گرفت از دل جهان

صبح سپید ناصیه چون پنبه ی زده

[...]

جهان را هم جهان بانی است، پیدابین و پنهان دان

که زیر گنبد نیلی، پدید آورد چار ارکان

یکی چون عود پرورده، دویم کافور حل کرده

سیم سیماب گون پرده، چهارم لاله گون مرجان

جهانی را به یک امر، دو حرفی در وجود آورد

[...]

طفل نه ای چند از این، دایه نا مهربان

گاه قماط بهار گه کفن مهرگان

مایه ی بوئی نماند زلف شب انس را

زانکه فرو شست از آن سیل سحر مشکبان

هفت سیه کاسه چند چشم سپیدت کنند

[...]

ای صف شمشاد تو تاخته بر ارغوان

گل ز پی بند کیت بسته کمر بر میان

مجلس انس تو را جرم قمر عود سوز

بزم جمال تو را شکل پرن نقلدان

چست رکاب زمین در صف خوبان توئی

[...]

تا نفس عیسوی زاد نسیم از دهان

مرده ی یکساله شاخ یافت دگر ره روان

قطره چو پیگان گری است، بر زره آبگیر

غنچه چو زوبین زده است بر سپر گلستان

عربده آغاز کرد بلبل سر مست باز

[...]

دوش چو برد آفتاب دست به تیغ یمان

کرد سحر ترکتاز بر سپه زنگیان

چرخ ربیعی لباس خواست که در سر کشد

بافته بود آفتاب چادر زرد خزان

کسوت عباسیان محتسب دیده را

[...]

غنچه دو اسبه رسید با سپه ضیمران

پهلوی گلگونشان کوفته از ضیم ران

سینه هامون گرفت جوشن ازرق شعار

نیزه ی اغصان نمود بیرق اخضر عیان

رخش صبا میدوید، کرم سوی سبزه گاه

[...]

ای عقل خنجر تو و ناوردگاه جان

بیرون جهان سمند کمال از پل جهان

عنّین رکی است دهر، مده تاب در کمند

تر دامنی است چرخ، منه تیر در کمان

زلفی شکن که روی نماید در او یقین

[...]

در بند آن مشو که چرا پیر شد جهان

آن بخت خواجه نیست که دایم بود جوان

آن حله منقش اردی بهشت باف

شد پاره در کشاکش آزار مهرگان

مایوس شد ز شمع زمن، باد دم فروش

[...]

ای عشق تو داده بر جهان فرمان

درد تو گوارنده تر از درمان

پروانه ی خرمن غمت گردون

پروانه ی شمع عارضت دوران

در سایه زلف و نور رخسارت

[...]

ای بمدیحت روان زبان فریقین

شاکرت از صد زبان روان فریقین

قاضی عادل ظیهر دین که بحق شد

کلک تو سلطان کامران فریقین

بنده ی آزاد کرده ی در جاهت

[...]

عرض داد از چابکی خورشید شمعی پیرهن

در جلال آسمان بر مهد اطفال چمن

ابر دریا باری از الماس هندی چاک زد

بی گناهی تا بدامان جیب پاکان عدن

گه بر اطراف چمن غلطد به پهلو آفتاب

[...]

دوش چون راند عرصه گردون

این سبک پای کره ی گلگون

بی قلم گشت صنع چابک دست

نقش بند بساط بوقلمون

کله دلبری شکن دادند

[...]

امروز نشاطی است درافلاک و درارکان

کز مهر گهر زای ارم شد حرم کان

و ز دیده شعاعی قمر از عارض شعری

نوشیده زلالی خضر از چشمه حیوان

ناهید خرامید بخلوتگه خورشید

[...]

ای روی تو عید عالم جان

خلقی ز تو روزه دار حرمان

خون ریختن اختیار کرده

بر کیش غم تو، عید قربان

تا گشته قلندران راهت

[...]