زهی گشاده بمدح تو روزگار دهن

زهی نهاده بحکم تو آسمان گردن

که محاوره چون آفتاب نورافشان

که مناظره چون روزگار خصم شکن

بنزد کوه وقار تو کوه بی سنگست

[...]

رسول مرگ پیامی همی رساند بمن

که میخ خیمه دل زینسرای گل برکن

ترا ز مشرق پیری دمید صبح مخسب

که خواب تیره نماید چو صبح شد روشن

زدند کوس رحیل و تو از غرور هنوز

[...]

ای نقشبند عالم جان اندرین جهان

نی نی که نیست هیچ پذیرای نقش جان

تو صورت جمالی لابل که گشته

معنی آن که خود نبود صورتی روان

نقش لقای خوب تو بینم منم جمال

[...]

ای کلک نقشبند تو آرایش جهان

وی لفظ دلگشای تو آسایش جنان

ای نکته بدیع تو خوشتر ز آرزو

وی گفته رفیع تو بر تر ز آسمان

چو روح پاک عرضی و چون علم نیکنام

[...]

چیست آن آخته آینه گون

نه صدف لیک بگوهر مشحون

بوده در تنگ یکی سنک نهان

مانده در حبس یکی جنس نگون

تندیش را اثر خاطر تیز

[...]

منم که گوهر طبع منست کان سخن

منم که زنده بلفظ منست جان سخن

منم زجمله اقران و همسران امروز

که پیر عقلم خواننده و نوجوان سخن

چو من نروید شاخی زبوستان هنر

[...]

باز این چه ظلمتست که در مجمعی چنین

کس را شکیب نیست دریغا قوام دین

عالم شبست وانجم تابان یکان یکان

کوآفتاب مشرق و کوصبح راستین

معشوق اهل عالم و مخدوم روزگار

[...]

منت خدایرا که بتایید آسمان

شد روح عقل تازه و شخص کرم جوان

منت خدایرا که شد آراسته دگر

هم منبر از فواید و هم مسنداز بیان

منت خدایرا که برون آمد از سحاب

[...]

دولت بیدار دوش کرد زعقل امتحان

گفت بگو چیست آن گوهر روشن روان

آتش همرنگ آب آلت ضرب الرقاب

آیت فصل الخطاب غایت سبق الرهان

نشتر عرق امل شعله برق اجل

[...]

ای نهاده گوشه مسند بر اوج آسمان

وی گذشته پایه جاهت ز اطلاق مکان

ای طنین کوس فتح تو در اطراف زمین

وی صدای صیت عدل تو در اقطار جهان

صدر عالم کندین اقضی القضاة شرق و غرب

[...]

زهی وفای تو مانند نقش بر ناخن

فکنده دست جفای تو بر جگر ناخن

زخار خار غمت نیست بس عجب که بود

جوارحی که مرا هست سر بسر ناخن

ز درد فرقت تو بیخبر چنانم من

[...]

ای ملوک جهان مسخر تو

آدمی زاد جمله لشگر تو

شاه غازی حسام دولت و دین

که فلک بر نتابد افسر تو

چشم ایام سوی درگه تست

[...]

بنگرید این چرخ و استیلای او

بنگرید این دهر و این ابنای او

محنت من از فلک همچون فلک

نیست بیدار مقطع و مبدای او

میدهد ملکی بکمتر جاهلی

[...]

زهی ملک و دین از تو رونق گرفته

ز تیغت جهان ملت حق گرفته

شهنشاه عالم که گشتست عالم

ز عدلت شکوه خورنق گرفته

زحزم تو اسلام سدی کشیده

[...]

ای ردای شب نقاب صبح صادق ساخته

وی ز سنبل پرده گرد شقایق ساخته

زُلفت از دیبا بضاعتهای زیبا بافته

لعلت از شکر حلاوتهای فایق ساخته

کوکب اشک من از دامن مغارب یافته

[...]

ای غم تو چون سویدا جای در دل یافته

وی خیالت چون سوادا زدیده منزل یافته

نیست طرفه گر بود چشم و دلم جای تو زانک

هست ماه از طرف و قلب اسم منازل یافته

عارض چون شیر تو از زلف چونزنجیر تو

[...]

ای جهان از تو معطر گشته

وی فلک از تو منور گشته

ای نکو طلعت فرخنده تو

زینت مسند و منبر گشته

وز پی مقدم میمون تو صدر

[...]

دارم زعشق روی تو پیوسته ترمژه

وزخون دل زفرقت تو بارور مژه

پیوسته شد بهم همه مژگان من بخون

زینسان کسی نبیند پیوسته تر مژه

گوئی که رنگرز شده اند این دو چشم من

[...]

ای چشم چرخ چون تو ندیده هنرنمای

چون تو نزاده مادر گردون گره گشای

لفظ تو روح را بشکر ریز میزبان

رای تو عقل را بسر انگشت رهنمای

در طاعت تو دهر بخدمت غلام خوی

[...]

آن زلف نگر بدان پریشانی

وان روی نگر بدان درخشانی

زلفی که چو گرد گل برافشاند

تو دست زجان و دل برافشانی

روئی که کراکند که از دورش

[...]