دوست نامسلمون دارنه کافر دین

بیجرم و گناه رسّنه چین و ماچین

چین چین جه گل سر هشّنی هزار چین

ز بهای هر چین، چین و ختا و ماچین

دویمه چین و ندیمه ته زلف چین

[...]

بیچون گتْمهْ، بیچونْ گتمهْ، بیچون!

امروز به منه خنه بییهْ منه جُون

زمّه سینه ره چاک که نَشُونه مه جونْ

ز قالبْ بَمونسْ بیجونْ، از بوردنِ جُونْ

هر وخت که تره جون گتمه، گَتی جونْ

[...]

تَرْسونْ، لَرْزونْ، ته مهرورزمْ، مه چشمِ سو!

بی‌چارهْ بی‌چارهْ دِمّهْ دِلْ‌رِهْ با تو

تو غریبه دُوستی، مَنْ نَدوُمِهْ تِه خو

ز تَرْسِمّهْ تِرِهْ دِلْ بَرِنْجِهْ یکی رو

ناعاشِقِمه ته چیرِهْ‌وُ نٰا به تِهْ خو

[...]

خُور طَبْعِش‌وُ بدر رَوّشُ و کیمیا خو!

کٰانِ حیا بِهْ چِشْم بفا گیتی سو

اونْته عَرقِهْ، آهویِ نافْ کِنّهْ بو

ز تو اُونْ گِلی که بِلْبِلْ اسیرهْ ته بو

تهْ دیمْ شَمْ نییه که دَشْت‌وُ کوه وَری تو

[...]

امیر گنهْ: کی دَوْسه مَهْ چشِ سو؟

مه رُوشنه گیتی شُوی تارِهْ بی تو

هَمونْ اوّلهْ رُوزْ که بدیمهْ ته رو

ز دَوسّمهْ طمع که تره کَشْ اَئیرُو (هئیرو)

ته چیرهْ رهْ خو بَدیمهْ، مَسّه آهو!

[...]

خشْ بساته ته چیره ره داورهو

کم نکرده ته خوبی ره یک سر مو

ملائکْ به سیرْاِننه ته سر کو

ز خشْ سیر و صفا و صلواته ته کو

سَرْمَسّ و سؤالْ مشک و ابرو، مَهِ نو

[...]

امیر گنه: کان نمک، آدمی خوا

ته سیب ذقنْ ونهْ مدامْ کنمْ بُو

بیاض گردنْ تهْ خشهْ،‌ای پریرو

ز در وختِ خرام، نیک کنّی ناز و غازُو

آچّه (عاجه) دلِ سرْ مدامْ کنّی زری سو

[...]

تا منه تن به جیر لحد نپاهو،

تا گوشت بریزه، هسّکا جه جدا بو،

اون سبزه که مه خاک سر هو رستا بو،

ز اون سبزه که ته پا زدن ور خشکا بو،

اون بار که سرافیل صور به دمِ بِشتٰابو،

[...]

یا رب که تنه دولت بمونّه،‌ای بو

نور محمّد، دایم تنه سر سو بو

ولیّ خدا دایم تره سرور بو

ز ته پشت و پناه، یارب همیشه وی بو

ته دولت اون دولت نییه که کم بَوُو

[...]

الهی تره شاه مردون به یار بو

مصاحب و هم‌دم ته هشت و چهار بو

ته مأوا بهشت هشتمین گُل‌زار بو

ز حوضِ کوثرِ شربت، تره گوار بو

نوح عمر نهصد بیه، تره هزار بو

[...]

اندی که خُوره، تهْ دلْ به مهْ کنار بو!

اَندی که خُور دَرْ بهْ، ته قلمْ بکار بو!

اشتر به قطار و زر تنه خروٰار بو!

ز انشالّا دولتْ به ته، همیشه یار بو!

چرخ و فلک گردشْ، تنه مدار بو!

[...]

تا گردشِ افلاک و چرخِ دوّار بو،

الهی تره هشت و چهار، به یار بو!

ته نوکر و چاکر، به هزار هزار بو!

ز تره دو هزار باز به وقت شکار بو!

تا سال و مه و مشتری ته هم‌کار بو،

[...]

سی وار مره جنگ کردی، منه خون‌کار تو

من ته ور بلا کَتْمهْ، گتی: هزار تو

خوشه دست و پاره‌ها کردی نگار تو

ز سییُو بکردی مه روز و روزگار تو

یک‌روز پیغوم برسی مه جان، د بار تو

[...]

ویهار و ویهار و همه جا ویهاره

آقای جمعه یتّا، مزیّر چهاره

آقا گنه: این آیش تنه زوارهز

مزیّر گنه: آقا! مه سرچنّه خرواره

پئیز آقا گیر نه انجیلی لیفاره

[...]

ته دولتْ خورْآسٰا، اسٰا تابَندوُئِهْ،

هزار گودرزْآسا، به ته درْبندوئِهْ،

تخت کامرونی به ته پایَندُوئِهْ،

ته دشمنْ اسیرِ غَمِهْ تا زِندوُئِهْ،

فَرِسْ که تنه زیرِ رونْ تازندوئِهْ،

[...]

امیر گنه: مه دل‌بر به سون حوره

تن سوسنه، قد سوره، کلاله بوره

مره بدی دوست، گره نزن ابروره

گره به میون کی خشه ماه نو ره؟

هرچن که تو عاشق کِشی دارنی خوره

[...]

بالا سوره، دیم شمسه، سوال سهیله

چش مسته، ابرو قوسه، کلاله لیله

ته برفه کمون دایم مره به قیله

جان دارمه فدا کمّه، تره چی میله

دوست گله باغ گرد، زنگی خیله

[...]

اونمار (اونبار) که خدا ته چش و چیر بساته

شمس و قمر و زهره، تره نواته

حوری و پری بینه تنه مشاته

خدا هچّی ته چیره دریغ نساته

دوست لو یکی قَنّ و یکی نواته

[...]

کی دیه ورف سر گُل‌گون آتش بوئه؟

وَشِهْ آتش و ورف بوئه، او نووئه؟!

خط ره بنما، چیره ته ماه نوئه

حیرونمه که ربحون به تش چون بروئه؟!

عجب نووئه، مشک به ختا کس گوئه

[...]

اساتنه قد، سور، دیم دیمِ تیهوئه

دِ وارنگْ تنه کال و دْ چش سییوئه

اسٰا که دْ زلف یاسمنِ سَرْسوئه

اِسٰا پر کسِ دلْ به ته عشق گروئه

راه خضر تنه اون ظلماتِ اُوئه

[...]