بران جایگه نیز یابیم شیر

شکاری بود گر بمانیم دیر

هم‌انگاه بیرون خرامید شیر

دلاور شده خورده از گور سیر

ولیکن به شمشیر یازم به شیر

بدان تا نخواند مرا نادلیر

بیامد دگر شیر غران دلیر

همی جفت او بچه پرورد زیر

کنون باید آژیر بودن دلیر

که در مهرگان بچه دارد به زیر

بدو گفت شاه ای خردمند پیر

به شبگیر فردا من و گور و تیر

چنین گفت کان شهریار اردشیر

که برنا شد از بخت او مرد پیر

خریدی مر او را به دانگی پنیر

بدی با من امروز چون آب و شیر

به نخچیر شد شهریار دلیر

یکی اژدها دید چون نره شیر

بیامد نشست از بر آن حصیر

بدر خانه بر پای بد مرد پیر

کنون تا بدوشم ازین گاو شیر

تو این کار هرکاره، آسان مگیر

تهی بود پستان گاوش ز شیر

دل میزبان جوان گشت پیر

ز پستان گاوش ببارید شیر

زن میزبان گفت کای دستگیر

بفرمود تا پیش او شد دبیر

قلم خواست با مشک و چینی حریر

چو اندر نوشتند چینی حریر

سر خامه را کرد مشکین دبیر

ز شادی جوان شد دل مرد پیر

به چشمه درون آبها گشت شیر

بیامد جهاندیده دانای پیر

سخن‌گوی و بادانش و یادگیر

بدو گفت کایدر بماندی تو دیر

ز دیدار این مرز ناگشته سیر

زبر چون بهشتست و دوزخ به زیر

بد آن را که باشد به یزدان دلیر

کسی کو ببیند ز پرتاب تیر

بماند شگفت اندرو تیز ویر