تا به کی باشد به بزم غیر یا در کوی دوست‌؟

دوست در پهلوی غیر و غیر در پهلوی دوست‌؟

تا که پیغامی برد از دوست سوی دوستان

زآنکه کس جز دشمن ما ره ندارد سوی دوست

دل ز خوی دوست نالد نی ز خوی آسمان

[...]

دیده اش نی تا ببیند روی دوست

رخصتش نی تا گراید سوی دوست

دیدهایش محو راه کوی دوست

تا که می آید مگر از سوی دوست

ای خوشا وقتی که بگشایم نظر در روی دوست

سر نهم در خط جانان جان دهم بر بوی دوست

من نشاطی را نمی‌جویم به جز اندوه عشق

من بهشتی را نمی‌خواهم به غیر از کوی دوست

کوثر من لعل ساقی جنت من روی یار

[...]

در او وصفها باشد از روی دوست

پریشان سخنها ز گیسوی دوست

همقطاران رفت ما ماندیم خاک کوی دوست

دیگران را کعبه مقصد بود ما را روی دوست

گفتم که جان به وصل دهم پیش روی دوست

تاری اگر به دست من افتد ز موی دوست

آری آری عاشقان روی دوست

این چنین قربانی آرد سوی دوست

غیرت طوبی بود، قامت دلجوی دوست

رشک ریاض جنان، خاک سر کوی دوست

قید غلایق گسست، قوّت بازوی عشق

حجاب هستی به سوخت، تجلّی روی دوست

سلسلهٔ کائنات، جمله به رقصند و هست

[...]

رفته‌ اندر شهر چین‌ِ موی دوست‌

خاک بر سر می‌ کند در کوی دوست‌

میکشد او را پیاپی موی دوست

رفته رفته، رفت خواهد سوی دوست

چون شود نو ماهشان ز ابروی دوست

دل فرستند از پی گیسوی دوست

ما را دلیست بسته بزنجیر موی دوست

سودائی دیارم و سر گرم کوی دوست

وارستگان بسته و هشیار می پرست

مست و مقیدیم ز مینا و موی دوست

میخانه است خانه ما بی سبوی و جام

[...]

بسکه شدم سالها معتکف کوی دوست

کس ندهد امتیاز روی من از روی دوست

در حرم دلنواز از دل و جان بی نیاز

هست سر من بناز بر سر زانوی دوست

هندو و خورشید من هر دو بدار دلست

[...]

این جهان او را حریم کوی دوست

از قبای لاله گیرد بوی دوست

پیش ما ای آشنای کوی دوست

یک نفس بنشین که داری بوی دوست

سخن‌ها کند با من از روی دوست

ز گیسوی او بشنوم بوی دوست