خرد ججهار را هم راهبر شد

سوی درگاه شاهنشه بسر شد

دو سر بر یک سنان یکبار در شد

حساب هر دو آخر سربسر شد

دیگر به چمن نغمه ی مرغان سرشد

از خنده ی گل، ابر بهاری تر شد

از لاله و گلگشت چمن، همچو بهشت

عالم ز بهار، عالم دیگر شد

دو پیازه ز دیدنش تر شد

خشکه از بیم او مزعفر شد

زنور عارضش هر ذره ای خورشید منظر شد

زشکر خنده اش هر چشم موری تنگ شکر شد

چه رخسار جهانسوز و چه چشم دلفریب است این

که از نظاره اش هر قطره اشکم چشم دیگر شد

من آن روزی که در رخسار آتشناک او دیدم

[...]

به روی گرم تو آیینه تا برابر شد

بهشت روی ترا چشمه سار کوثر شد

زخال اگر چه بنا گوش نیک اختر شد

ازین ستاره شب زلف دل سیه تر شد

دل نظارگیان آب شد زدیدن تو

[...]

از حلقه های آن زلف دل صاحب نظر شد

این مرغ چشم بسته از دام دیده ور شد

حسنی که کامل افتاد ایجاد می کند عشق

هر قطره اشک این شمع پروانه دگر شد

حاشا که از کدورت نقصان کند دل پاک

[...]

ز دندان ریختن حرص کهنسالان فزونتر شد

لب پرشکوه گردد چون صدف خالی ز گوهر شد

کند اقبال دنیا سخت، دلهای ملایم را

نمی گیرد به خود نقش نگین چون موم عنبر شد

سبکسیرست دولت، پایداری برنمی تابد

[...]

به دیوان دوم چون جلوه گر شد

عطارد را نفاق از دل بدر شد

به آب عشق، خاک هند تر شد

چه جای آدمی مرغان اثر شد

عبادت را سوی دیر پدر شد

به شغلش نیز القص ه بسر شد

سپارس را چو زین معنی خبر شد

همان دم بهر خدمت جلوه گر شد

به تدبیرش ز پشّ ه خرد تر شد

به همراه نف س در حلق در شد

ز اقبالش چو دریا را خبر شد

دوان آمد به پایش، نی به سر شد

برون از خانه نزدیک پدر شد

به غم آن شب برو آنجا بسر شد

ز چشم تنگدل لب خشک تر شد

چو حوض خشک خاک اندر جگر شد

ز سوز دل دعایش را اثر شد

خسِ چون مرغ عیسی جانور شد

ز گفت زاهدم از خس پسر شد

نه دختر را پسر ز آلت پدر شد

گره در ابروان، از گرمی خویش چو اخگر شد

نقاب از آتش رخسار او، بال سمندر شد

مشبک شد چنان از خارخار دیدنش چشمم

کزان نور نگاهم تارها چون دود مجمر شد

گنه کاران شدند از حشر من گرم عرق ریزی

[...]

چنان ز نکهت زلفش هوا معطر شد

که از نفس رگ جانم فتیله عنبر شد

مراد مرد ترقی است در مراتب عشق

اگر نه به شد داغ دل تو بهتر شد

بتی که نرگس مستش بلای جان و دل است

[...]