آن سروری که صهر نبی مکرم است

هم جانشین او و هم او را پسر عم است

فرزند آدم است ولی به ز آدم است

این نکته بر تمامی عالم مسلم است

گفت زن گر ز غمم بازرهانی چه غم است

تو کریمی و سزاوار کریمان کرم است

بگفت ای به فدای دلت دگر چه غم است

که بعد از این همه قلب تو باز پرالم است

کنون اول داستان غم است

که یثرب زمین بنگه ماتم است

زما گر بود کودکی حق نماست

به باطل بود هر که بدخواه ماست

برا ای دل از سینه وقت غم است

به هش باش هنگامه ی ماتم است

علی (ع) کاو پس از من شه عالم است

در این راهتان محرم و همدم است

همه آفرینش پر از ماتم است

نظام جهان سر بسر درهم است

در سمرقند لبش معجز نماست

آری آری خواجه ی احرار ماست

دوستان نوبت سپیده دم است

وقت صبح است و سخت مغتنم است

نرود تا دمی، نمی آید

دم دیگر که عمر از این دودم است

وقت را سیف قاطع آوردند

[...]

بس که هستی همه سامان وجود عدم است

ساز قانون بقا را ز فنا زیر و بم است

دوستان بیهوده در عالم امکان هرگز

دل آسوده مجویید که بسیار کم است!

ذره‌ای مهر جهان در دل خود راه مده

[...]

فرصت عهد جهان از صبح هستی یک دم است

رنگ و بوی باغ امکان همچو مهر شبنم است

برگ گل در باغ از باد خزان تاراج شد

در بر بلبل نگر اکنون لباس ماتم است!

در نوای پرده عشاق ما مضراب نیست

[...]

شبی زار نالید ابر بهار

که این زندگی گریهٔ پیهم است

درخشید برق سبک سیر و گفت

خطا کرده ئی خندهٔ یکدم است

ندانم به گلشن که برد این خبر

[...]

شراب میکدهٔ من نه یادگار جم است

فشردهٔ جگر من به شیشهٔ عجم است

چو موج می تپد آدم به جستجوی وجود

هنوز تا به کمر در میانهٔ عدم است

بیا که مثل خلیل این طلسم در شکنیم

[...]

چون زمین بر هستی خود محکم است

ماه پابند طواف پیهم است

گوسفندی در لباس آدم است

حکم او بر جان صوفی محکم است

در خم گردون خیال او گم است

من ندانم درد یا خشت خم است

ماهی و از سینه تا سر آدم است

چون بنات آشیان اندر یم است

نایب حق همچو جان عالم است

هستی او ظل اسم اعظم است

از عصا دست سفیدش محکم است

قدرت کامل بعلمش توأم است