جان پاکان گرسنه عدل تو بود از دیر باز

سفره اندر سد ره بنهادی و در دادی صلا

ای یتیمی دیده اکنون با یتیمان لطف کن

و ای غریبی کرده اکنون با غریبان کن سخا.

این درویشان ز وصل بویی دارند

گویی ز شراب مهر جویی دارند

در مجلس ذکرهای و هویی دارند

می نعره زنند کز و چنویی دارند