روزی که سر از پرده برون خواهی کرد

دانم که زمانه را زبون خواهی کرد

گر زیب و جمال ازین فزون خواهی کرد

یا رب چه جگرهاست که خون خواهی کرد

پر آب دو دیده و پر آتش جگرم

باز در سماع ذِی الطَّوْلِ بنازد و دل بیفروزد، بزبان افتخار گوید:

پر باد دو دستم و پر از خاک سرم‌

چکند عرش که او غاشیه من نکشد

چشمم همی بخواهد دیدارت

گوشم همی بخواهد گفتارت‌

همّت بلند کردند این هر دو

هر چند نیستند سزاوارت‌

آن سیاهی کز پی ناموس حق ناقوس زد

در عرب بو اللیل بود اندر قیامت بو النهار

باش تا کلّ یابی آنها را که امروزند جزو

باش تا گل بینی آنها را که اکنونند خار

انا فی امر رشاد

بین غزو و جهاد

بدنی یغزو عدوّی

و الهوی یغز و فؤادی‌

ایّها المنکح الثریا سهیلا

عمرک اللَّه کیف یلتقیان‌

هی شامیة اذا ما استقلت

و سهیل اذا استقل یمان