... که آتشی به هواداری سپند افتد

به صد چراغ گل و لاله ره برون نبرد

اگر نسیم در آن طره بلند افتد ...

ز چهره تو نگه داغدار برگردد

نسیم سوخته زین لاله زار برگردد

کجا به دست من افتد که پنجه خورشید ...

... فلک سوار چو خورشید و ماه می گردد

ز داغ لاله سیراب می توان دریافت

که دل ز باده گلگون سیاه می گردد ...

... که از نسیم تزلزل شکفته می گردد

ز آه سرد چه پرواست لاله رویان را

که از نسیم سحر گل شکفته می گردد ...

ز می پرستی خود لاله برنمی گردد

شب سیاه درونان سحر نمی گردد ...

... جواب آن غزل بلبل نشابورست

که رنگ لاله و گل برقرار می بندد

... رخی که رنگ به روی بهار می آرد

کدام لاله ز چشم تر آستین برداشت

که سیل لخت دل از کوهسار می آرد ...

نشاط عالم فانی ملال می آرد

چو لاله دل سیهی رنگ آل می آرد

مرا ز کاهش ماه تمام روشن شد ...

... توان به خون دل از سوز عشق برخوردن

که داغ بر جگر لاله زار می بارد

چگونه شیشه دل ایمن از شکست شود ...

... گل امید ندانسته ام چو بو دارد

ز لاله زار شهادت قدم برون مگذار

بغیر تیغ که آبی دگر به جو دارد ...

... چو موج به که سر رشته را نگه دارد

شراب روز دل لاله را سیه دارد

چه حاجت است به شاهد سخن چو ته دارد ...

شراب روز دل لاله را سیه دارد

ازین سخن مگذر سرسری که ته دارد ...

... نشسته است به خون گرچه هیچ کس خون را

مرا غبار ز دل سیر لاله زار برد

ز ضعف تن به زمین نقش بسته ام صایب ...

... کسی چگونه کند هوش را عنانداری

که موج لاله و گل از رکاب می گذرد

بنای توبه سنگین ما خطر دارد ...

... به آب و رنگ جهان هرکه چشم کرد سیاه

چو لاله با جگر داغدار می گذرد

نفس شمرده برآور که خود حسابان را ...

... غرض ز سنگدلی داغ کردن شهداست

به لاله زار اگر آن سرو ناز می گذرد

نیازمندی از او همچو ناز می بارد ...

ز خط صفای دگر روی یار پیدا کرد

ز داغ حسن دگر لاله زار پیدا کرد

ز خط کشید رخش گرد خویش دایره ای ...

... وصال سوختگان تازه می کند دل را

شبی به روز درین لاله زار باید کرد

شمار مهره گل نیست کار زنده دلان ...

شکوفه مغز شعور مرا پریشان کرد

فروغ لاله سر توبه را چراغان کرد

گسسته بود اگر عقد خوشدلی یک چند ...

... چو گل به تخت هوا تکیه چون سلیمان کرد

ز لاله شد در و دیوار جامه فانوس

فروغ گل جگر خاک را بدخشان کرد ...

... که جوش گل در و دیوار را گلستان کرد

چو داغ لاله سیه خیمه های صحرا را

بهار در جگر لاله زار پنهان کرد

ز برگ سبز چمن جلوه گاه طوطی شد ...

... عجب که داغ به درمان شود دگر پیدا

که جوش لاله درین نوبهار طوفان کرد

شده است رشته گلدسته جاده ها یکسر

ز بس که لاله و گل جوش در بیابان کرد

به روی سیل توان همچو پل سراسر رفت ...

... خوش است داغ که از لخت دل برآرد دود

همین چو لاله ورق را سیاه نتوان کرد

خدا به لطف کند چاره دل صایب ...