... سعی کن تا بی کلید این در به رویت وا شود

ناخن غیرت کن ناسور داغ لاله را

در گلستانی که داغ من چمن پیرا شود ...

... تا کمان حلقه است هیهات است زورش کم شود

هر که داغ لاله رخساری برد با خود به خاک

نیست ممکن روشنی از خاک گورش کم شود ...

... روی بنما تا سواد طوطیان روشن شود

دل چه خونها می خورد دور از شراب لاله رنگ

مرگ عیدست آن چراغی را که بی روغن شود ...

... هر گلستانی که سیراب از سحاب من شود

از کباب خامسوز لاله می گیرد دماغ

مغز هر کس تازه از بوی کباب من شود ...

... خوبی خط پرده فهمیدن مضمون شود

می دهد از چشم لیلی یاد داغ لاله اش

هر که زین دامان صحرا بگذرد مجنون شود ...

... می تواند عشرت روی زمین در پرده کرد

هرکه را داغ از درون چون لاله پیدا می شود

برنمی دارد نظر صایب ز پشت پای خود ...

... کاروان منعم هنوز از خاک حاتم می شود

خاطر آزرده را هر لاله داغ حسرتی است

کی دل صایب ز سیر باغ خرم می شود

... خاک مجنون زود بازیگاه طفلان می شود

لاله و ریحان نگیرد جای درد و داغ عشق

ورنه بر پروانه هم آتش گلستان می شود ...

... از غبار خط او چون چشم روشن می شود

خونبهای لاله نتوان خواست از باد سحر

خون عاشق کی و بال طرف دامن می شود ...

... خانه شهری خراب از خانه زین می شود

لاله زار حسن را می شبنم بیگانه است

سیب غبغب از سهیل شرم رنگین می شود ...

... زیر لب از عقده دندان تو یادم می دهد

خط به دور جام لبریز از شراب لاله رنگ

گرد لب از خط ریحان تو یادم می دهد ...

می به روی لاله رنگ یار می باید کشید

باده گلرنگ در گلزار می باید کشید ...

... باده های آسمانی را عروج دیگرست

می زجام لاله در کهسار می باید کشید

آب از سرچشمه صایب لذت دیگر دهد ...

... دامن ساقی و زلف چنگ می باید کشید

بوی خون می آید از جام شراب لاله گون

در هوای تر می بیرنگ می باید کشید ...

... این که گردن می کشی پیمانه می باید کشید

کم نه ای از لاله صاف و درد این میخانه را

با لب خندان به یک پیمانه می باید کشید ...

روز روشن می کند چون لاله می دل را سیاه

در شب تاریک باید باده روشن کشید ...

... زناحق کشتگان پروا ندارد آن سبک جولان

نسوزد دل نسیمی را که ره بر لاله زار افتد

زبی پروا نگاهی آب در چشمش نمی گردد ...

... نمک ریزد زچشم شور شبنم در گریبانش

اگر داغی نصیب لاله خونین جگر گردد

غبار کلفت از دل ساغر سرشار می شوید ...

کسی تا چند مغلوب شراب لاله گون گردد

کسی تا چند بی لنگر درین دریای خون گردد ...

چنین از خون اگر دامان آن گل لاله گون گردد

زدامنگیری او آستینها جوی خون گردد ...

... که سود من زیان است و زیانم سود می گردد

به چشم کم به داغ لاله صحرانشین منگر

که شمع ایمن اینجا در لباس دود می گردد ...