... مردم به روی هم نتوانند رنگ دید

خوش وقت لاله ای که به کوه و کمر شکفت

چندان که کرد شرم و حیا بیش خودکشی ...

... در سوختگان نشو و نماهاست شرر را

ای زهره جبین مگذر ازین لاله ستان راست

شایسته لنگر نبود حلقه گرداب ...

... صایب کند از جلوه دل اهل نظر خون

بر چهره هر لاله که داغ نظر ماست

شمع سر خاک شهدا لاله داغ است

صد پیرهن این سوخته دل به ز چراغ است ...

... گر هست گشادی ز شکرخنده زخم است

چون لاله درین باغ دل خونشده من

شایسته داغ است و برازنده زخم است ...

... خورشید عذاری که ازو سوخته صایب

خون در جگر لاله سیراب همین است

... در دامن دشتی که تو می می کشی امروز

هر لاله او شمع سر خاک شهیدی است

صایب اگرت دیده بیدار نخفته است ...

... تیغ است اگر بر سر مجنون قلمی هست

چون لاله درین دامن صحراست فروزان

از گرمروانی که نشان قدمی هست ...

... این پخته نمایان همه خامند سراسر

یک داغ جگرسوز درین لاله ستان نیست

دل را تهی از شکوه به گفتار توان کرد ...

... تا چشم گشودم من دلسوخته صایب

چون داغ مرا لاله عذاری به میان داشت

... چون برگ خزان دیده تهیدست و گدا رفت

از همرهیش در جگر لاله نفس سوخت

از بس که به تعجیل گل لعل قبا رفت ...

... دلش از می سیاهتر گردد

هر که چون لاله آتشین جگرست

بد درونند ظاهرآرایان ...

... دل بی عشق زنده در گورست

دل پر داغ لاله زار بهشت

سر پر شور قصر پر حورست ...

در جوش لاله و گل دیوانه را عروسی است

چون تابه گرم گردد این دانه را عروسی است ...

... هر بانگ عندلیبی آواز آشنایی است

هر لاله ای درین باغ چشمی است سرمه آلود

هر خار این بیابان مژگان دلربایی است ...

... در دامن برگ پا شکسته است

داغ دل لاله خوش نشین نیست

در خانه او چو خانه زین ...

... سهل است اگر گریه مستانه زند موج

در سینه ما داغ جنون لاله خودروست

در دامن این دشت سیه خانه زند موج ...

... سیاه کاسه چه داند که زرفشانی چیست

ز شوق داغ به دامان لاله زار مپیچ

حدیث زلف به پایان نمی رسد صایب ...

... در عالم افسرده ز نیکان اثری نیست

از لاله و گل مانده خس وخار و دگر هیچ

دلبستگیی نیست به کام دو جهانم ...

... به خون هر که نگردید تیر جانان سرخ

سیاه خانه این دشت داغ لاله شود

اگر چنین شود از اشک من بیابان سرخ ...