... زان آتشین عذار که خورشید داغ اوست

ته جرعه ای به لاله عذاران رسیده است

شد بوته گداز تمامی هلال را ...

... از داغ تازه ای که به دست تو دیده ام

چون لاله در کفم جگر پاره پاره است

ما می رویم در دهن شعله چون نسیم ...

... در دور تیغ غمزه او نقطه زمین

چون داغ لاله دیده در خون نشانده ای است

مجنون که بود قافله سالار وحشیان ...

... صایب به دور عارض عالم فروز او

از لاله دم مزن که چراغ نشانده ای است

... باغ از شکوفه لیلی چادر گرفته ای

از لاله کوه عاشق در خون تپیده ای است

عالم ز ابر موج پریزاد می زند ...

... هر موج سبز طرف کلاه شکسته ای

هر داغ لاله چشم غزال رمیده ای است

از لاله بوستان لب لعلی است می چکان

از جوش گل چمن رخ ساغر کشیده ای است ...

... از برگ عیش ماند تهی جیب و دامنش

چون لاله هر که داغ ترا بر جگر نبست

روی زمین گذر که سیل حوادث است ...

... از برگ تاک می گزد انگور پشت دست

چون داغ لاله خشک شد از خون گرم خویش

زخمی که زد به مرهم کافور پشت دست ...

از بس نهاده ام به دل داغدار دست

گشته است داغدار مرا لاله وار دست

ای ساقیی که توبه ما را شکسته ای ...

... صایب به می ز دل نتوان تیرگی زدود

از لاله داغ را نتواند سحاب شست

... چشم جهان ز پرتو او خیره می شود

داغ جگر گداز تو از لاله زار کیست

خون در رگ تو شیر ز مهر که می شود ...

... از صد یکی به پایه منصور می رسد

چون لاله هر که بگذرد از سر شهید نیست

زان دم که ریشه کرد به دل ذوق کاوکاو ...

... در هیچ سینه نیست که نشکسته ناخنی

یک داغ سر به مهر درین لاله زار نیست

ریحان زلف اگر چه ز دل زنگ می برد ...

... پیراهنم قلمرو خار جدال نیست

چون برگ لاله سوخت زبان در دهان من

با بوسه تو چاشنی اعتدال نیست ...

... حاجت به عذر با عرق انفعال نیست

در خاک پاک آب گل و لاله می شود

از ما دریغ داشتن می حلال نیست ...

... ظلم است تیغ بر سپر افکندگان زدن

ناخن به داغ لاله رساندن کمال نیست

با ما ستاره سوختگان دشمنی بس است ...

... حسن برشته ای که نگه را کند کباب

امروز در بساط چمن غیر لاله نیست

هر کس به شاهدی است درین بزم هم شراب ...

... نسبت به اهل درد کبابی است خامسوز

در باغ اگر چه سوخته جانی چو لاله نیست

هر ذره از جمال تو فردست و بی مثال

در مصحف تو نام خدا جز جلاله نیست

صایب مرا خرد نتواند مرید ساخت ...

روزی که عشق داغ مرا بر جگر گذاشت

از شرم لاله پای به کوه و کمر گذاشت

عاقل ز دست دامن فرصت نمی دهد ...

... از حد خود کسی که قدم پیشتر گذاشت

شبنم در آرزوی رخ لاله رنگ تو

دندان ز برگ لاله و گل بر جگر گذاشت

صایب مکش سر از خط تسلیم زینهار ...

... دستی که در شکستن من سنگ برنداشت

چون برگ لاله گرچه به خون غوطه ها زدیم

بخت سیه ز دامن ما چنگ برنداشت ...

... از سنگ لعل چون عرق از پیرهن گذشت

دامان چین ز عطسه خون لاله زار شد

از بس نسیم زلف به مغز ختن گذشت ...

... شد تازه داغ غیرت خونین دلان عشق

تا لاله زین چمن جگر پاره پاره یافت

گردید از میانجی گوش و زبان خلاص ...

... زین نقد تازه کز گره روزگار رفت

آمد به موج لاله و گل بحر نوبهار

مانند کف شکوفه سبک بر کنار رفت ...

... تا گشت تازیانه قوس قزح بلند

چون کاروان برق سبک لاله زار رفت

قسمت چو نیست فایده برگ عیش چیست ...

... صایب مپرس حال دل عندلیب را

جایی که لاله با جگر داغدار رفت