... مکش چو شانه ازان زلف عنبرافشان دست

چو لاله سر زند از خاک سرخ رو صایب

به آب تیغ شهیدی که شست از جان دست

... چه دلخوشی است که در گوشه دهان تو نیست

گذشته ایم به اوراق لاله زار بهشت

نظر فریب تر از خار گلستان تو نیست ...

... نگاه حسرت این قوم کم ز آهی نیست

فغان که در نظر اعتبار لاله رخان

شکسته رنگی عاشق به برگ کاهی نیست ...

... فریب نعمت الوان نوبهار نخورد

چو لاله کاسه پر خون به سر کشید و گذشت

دلم ز منت آب حیات گشت سیاه ...

کنون که از کمر کوه موج لاله گذشت

بیار کشتی می نوبت پیاله گذشت

ز شیشه خانه دل چهره عرقناکش

چنان گذشت که بر لاله زار ژاله گذشت

چنان ز حسن تو شد کار تنگ بر خوبان ...

... درین محیط پر از خون بهار عمر مرا

به جمع کردن دامن چو داغ لاله گذشت

من آن حریف تنک روزیم که چون مه عید ...

... ز پیچ و تاب رگ جان خبر رسید به من

اگر نسیم بر آن عنبرین کلاله گذشت

سیاهی از سر داغش نرفت پنداری

که تیره بختی ما در ضمیر لاله گذشت

گداخت از ورق لاله دیده ام صایب

کدام سوخته یارب براین رساله گذشت

ز بوی زلف تو باغ آنچنان معطر گشت

که خاک مشک تر و داغ لاله عنبر گشت

ز شرم سبزه خط تو طوطی خوش حرف ...

... ز برگ بید محال است بر توانی یافت

درین حدیقه هستی چو لاله ممکن نیست

که نان سوخته ای بی جگر توانی یافت ...

... به خون دل ورقی چند را سیه کردم

چو لاله زندگیم در سیاه کاری رفت

نکرده غنچه امید من دهن را باز ...

... ستاره سوختگی را علاج نتوان کرد

ز داغ لاله سیاهی به هیچ باب نرفت

به جرم این که کله گوشه بر محیط شکست ...

... قرار نامه سیاهی به خویش هر کس داد

چو لاله داد دل خویش از شراب گرفت

دل سیاه مرا رهنمای رحمت شد ...

... شدند سوخته جانان امیدوار آن روز

که داغ لاله به کف جام لعل فام گرفت

ز غنچه مستی بلبل دو روز بیش نبود ...

... گلی که روز وز شب از چاک پیرهن می گفت

همیشه آه هوادار لاله رویان بود

نسیم تا نفس آخر از چمن می گفت ...

... صایب دلش ز وضع مکرر سیاه شد

چون لاله غافلی که به عیش مدام ساخت

آن روی لاله رنگ مرا در نقاب سوخت

در پرده سحاب مرا آفتاب سوخت ...

... فیضی نبردم از می گلرنگ نوبهار

چون لاله در پیاله من این شراب سوخت

سنگین فتاده خواب تو ورنه فغان من ...

سر جوش داغ بر دل ما نوبهار ریخت

دردی که ماند بر جگر لاله زار ریخت

بی وقت هر که همچو صدف لب نکرد باز ...

... کو سینه ای که داغ عزیزان ندیده است

اینک هزار لاله درین بوستان بجاست

آیینه خانه دل ما بی غبار نیست ...

... شیرین فسانه ای که به خوابم کند کجاست

چون لاله شد دلم سیه از تنگنای شهر

دشتی که خوش عنان چو سرابم کند کجاست ...

... از روی لطف گوشه چشم مروت است

هر برگ لاله ای لب لعلی است خونچکان

هر شبنمی ستاره صبح سعادت است

از جوش لاله هر رگ سنگی به کوهسار

پر خون چو نبض جوهر تیغ شهادت است ...

... سین سخا کلید در باغ جنت است

از تیغ آفتاب گل و لاله رنگ باخت

شبنم هنوز مست شکرخواب غفلت است ...

... از شمع بی نیاز بود خاک کشتگان

در کوه لعل لاله حمرا چه حاجت است

احوال ما به تیغ تو چون آب روشن است ...