... ز چهره عرق افشان او که حرفی گفت

که رنگ شرم و حیا لاله لاله از گل ریخت

ز بردباری دشمن خدا نگه دارد ...

... سیاهیی که به فرسنگ می نمایندت

بکن به لاله رخان چشم خود سیه صایب

که زود چهره به خون رنگ می نمایندت

... بگیر گردن مینا و رو به صحرا کن

که یک جهان قدح از لاله زار در گردست

غبار هستی عالم به گرد چون نرود ...

... به داغ ذره دل نازک که خواهد سوخت

چنین که لاله خورشید داغدار خودست

به صید لاغر خونین دلان که پردازد ...

... زنان سوخته رزقش همیشه آماده است

چو لاله هر که درین باغ آتشین جگرست

تو آن نه ای که به دوری ز دیده دور شوی ...

... ترا ز داغ عزیزان رفته نیست خبر

وگرنه لاله این باغ پاره جگرست

زبان شکوه ندارم ز خاکساریها ...

... کدام فتنه گر امشب درین چمن بوده است

که رخت لاله پر از خون و گل شکسته سرست

نمک ز خنده گل برده است گریه من ...

... نخورده ام به دل شبنمی درین گلشن

چو خون لاله و گل خون من چرا هدرست

هزار طاقت ایوب می شود کمری ...

... به احتیاط قدم در طریق عشق گذار

که داغ لاله این دشت دیده شیرست

مجو نشاط جوانی ز چرخ کم فرصت ...

... درین بساط من تیره بخت را صایب

چو داغ لاله ز خون جگر حصار بس است

زمین ز سایه ابر بهار گلپوش است

ز جوش لاله و گل خون خاک در جوش است

نسیم لطف بهار از شمار بیرون است ...

... که وقت ما و تو ای نازنین پسر تنگ است

سیه ز تنگی جا گشت خون لاله من

فضای دست بر این آتشین جگر تنگ است ...

... چه نعمتی است که افسردگان نمی دانند

که داغهای جگرسوز لاله زار دل است

غرض ز خوردن می تلخ کردن دهن است ...

... ز داغ کعبه سیاهی چرا نمی افتد

اگر نه سوخته عشق لاله رویان است

اگر خورم جگر خویش از پریشانی ...

... مشو ز بلبل آتش نوای من غافل

که جوش خون گل و لاله از خروش من است

به خون چو لاله کشد صد هزار پرده گوش

ترانه ای که نهان در لب خموش من است ...

بهشت یک ورق از لاله زار دماغ من است

بهار برگ خزان دیده ای ز باغ من است ...

... که گر هما فکنم زور بر کمان من است

بهار با نفس آتشین لاله و گل

کباب گرمی هنگامه خزان من است ...

... ز گریه ای که به دامان دشت مجنون ریخت

هنوز داغ لاله کشتی خون است

دل رمیده من گرد کاروان غزال ...

... که زهد بر رخش از قبله در برآورده است

مشو ز لاله سیراب و داغ او غافل

که لیلیی ز سیه خانه سر برآورده است ...

ز موج لاله و گل باغ عالم آبی است

پی کشیدن دل هر بنفشه قلابی است ...

... ز بس که زنگ ز دلها زدوده زنگاری است

ز سنگ لاله برآمد ز خاک سبزه دمید

قدم ز خانه به صحرا نه این چه خودداری است ...