... ساده لوحی که به خورشید ترا سنجیده است

می ربایند ز هم لاله رخان دست بدست

تا به پای تو حنا چهره خود مالیده است ...

... در دل آتش سوزنده گلستان دیده است

لاله زاری شده از داغ دل پر خونش

تا لب لعل ترا کان بدخشان دیده است ...

... که ز دست تو کسی بوی حنا نشنیده است

لاله طور تجلی است دل ما صایب

سخن خام کسی از لب ما نشنیده است

... غافل از مستی حسنی ز جگرسوختگان

داغ در چشم تو و لاله سیراب یکی است

چه کنم آه که در دیده بی پروایان ...

... که صدف کاسه دریوزه ز بی دندانی است

صایب از لاله عذاران به نگه قانع باش

که صبا محرم گلها ز سبک جولانی است

... چهره از خال معنبر نمکین می گردد

داغ چون لاله به هر لخت جگرداشتنی است

چون زمین پاک بود تخم یکی صد گردد ...

... چشم صایب ز تماشا قدح خون گردید

این چه رنگ است که با لاله حمرای می است

جگر لاله سیه مست ز میخانه کیست

مستی نرگس مخمور ز پیمانه کیست ...

... آنقدر موج خطر هست که در دریا نیست

گرمی لاله خونگرم مرا دارد داغ

ورنه مجنون مرا وحشتی از صحرا نیست ...

... منزل دور مرا پا و سری پیدا نیست

لاله ها را ز سر داغ سیاهی برخاست

شب ما سوختگان را سحری پیدا نیست ...

... که درین قلزم خونخوار نفس محرم نیست

نفس سوخته لاله خطی آورده است

از دل خاک که آرام در آنجا هم نیست ...

... شیر را حوصله چشم جگردار تو نیست

لاله ای را نتوان یافت درین سبز چمن

که دلش سوخته آتش رخسار تو نیست ...

... قامت سرکش او را ثمری نیست که نیست

نه همین لاله و گل نعل در آتش دارند

خار خار تو نهان در جگری نیست که نیست ...

... این چه پوچ است که گویند سخن خالی نیست

لاله طور تجلی است دل من صایب

هرگز از داغ جنون کاسه من خالی نیست

... صایب از خوردن می گرچه دلش گشت سیاه

لاله از باده حمرا نتوانست گذشت

... فکر رنگین تو صایب چمن آرا گردید

دفتر لاله چو تقویم کهن ابتر گشت

... چون نسوزد جگر از داغ ندامت صایب

کآنچه می جست دلم لاله صحرایی یافت

... چون شرر دامن انجام در آغاز گرفت

به تماشای گل و لاله کجا پردازد

آن که آیینه ز مشاطه به صد ناز گرفت ...

... مرا به راه خطا این صواب ها انداخت

هنوز لاله رخ من زنی سواران بود

که در قلمرو در انقلاب ها انداخت ...

... گذشت پرتو روی تو بر بساط چمن

عقیق لاله و گل در دهان شبنم سوخت

بس است سوختن خارزار تهمت را ...