... نگاهدار که آن سرو گلعذار آید

خوش آن سرشک جگرگون که پیش لاله رخی

ز دل به دیده و از دیده بر کنار آید ...

... تا دیده را به هم زده بودم رسیده بود

آن لاله یی که چید فغانی ز باغ وصل

تأثیر آتش جگر و آب دیده بود

... یکیک بدست هندوی خالت شمرده باد

هر اشک لاله گون که نشد صرف گلرخی

گر دانه های لعل بود خاک خورده باد ...

... سوزم بکنج گلخنی هر دم ز سودای دگر

از لاله سرپیچیده ام دامن چو گل در چیده ام

زان رو که جایی دیده ام رخسار زیبای دگر ...

... میل ریاض دهر نبود از عدم مرا

اینجا به عشق لاله رخان آمدم به سیر

دامن کشان به خون فغانی چو بگذری ...

... گرم تیغ تو از هستی کند آزاد از آن خوش تر

فغانی را کشد ناز و عتاب لاله رخساران

زبان طعن تو ای سوسن آزاد از آن خوش تر

این نخل تازه بین که ندیدست خار کس

نگرفته رنگ دامنش از لاله زار کس

با آب خود بر آمده همچون گل بهشت ...

... هوس دیدن گل نیست فغانی ما را

زین چمن جلوه ی آن لاله غدارست غرض

سروت که لاله رنگ شد از باده ی زلال

طوفان آتشست عیان در قبای آل ...

... اگر زین چرخ نیلی آرزوی پاره ای دارم

منم آن لاله خودرو که دور از نوبهار خود

تنه در سایه کوهی و سر در خاره ای دارم ...

دلم پیاله ی خون جام لاله گون چکنم

شراب در کف و سوز تو در درون چکنم ...

... تو ای گل بعد ازین با هرکه می خواهد دلت بنشین

که من چون لاله با داغ جفایت زین چمن رفتم

دلی می باید و صبری که آرد تاب دیدارش ...

رفتیم و گرد هستی از کوی یار بردیم

داغ دل بلا جو زین لاله زار بردیم

بزم وصال دیده با داغ هجر رفتیم ...

... چندانکه نقش شیرین آنجا بکار بردیم

دیدیم خویشتن را چون داغ لاله در خون

آن دم که در فراقی نام بهار بردیم ...

... التجا در بزمگاه میگساران می برم

تا بناگوش چو سیم و عارض چون لاله هست

دانه دل سوی زرین گوشواران می برم ...

... گل آنست که با داغ غمت ساخته ام

تا خطت بر ورق لاله زد از مشک رقم

جان فدای خط مشکین رقمت ساخته ام ...

... چنانکه گر بزنند آتشم عذاب ندارم

ببزم لاله رخان گشته چون سپند بر آتش

چه جای باغ که پروای مشک ناب ندارم ...

جدا زان ماهر و امشب به دل دردی عجب دارم

سرشک لاله گون و چهره زردی عجب دارم

سر من در گرو با یار و حیران مهره عقلم ...

آه کز هجر تو شب ها باده خون دانسته ام

خورده ام خون و شراب لاله گون دانسته ام

سوزدم هرکسی به لطفی این سزای آنکه من ...

... که ساقیم ندهد جام و در خمار بمیرم

بداغ روی تو در لاله زار زار بسوزم

بیاد خط تو از جلوه ی بهار بمیرم ...

... چون فغانی از دل سوزان و چشم اشکبار

شعله از دریا برآرم لاله از خارا کشم