... چو گفتمش چه گلست اینکه هیچ خارش نیست

شکفته گشت که رخسار همچو لاله ما

دریغ و درد فغانی که از نعیم وصال ...

... نظر نکرد به گل های دسته دسته ما

ز خاک و خون فغانی هزار لاله دمید

همین بود ز رخت باغ تازه رسته ما

که تنگ دوخت عفی الله قبای تنگ ترا

که داد زیب دگر سرو لاله رنگ ترا

مصوری که جمال تو دید حیران ماند ...

... چو گل نکرد نهالی که بود حاصل ما

به خون ز لاله رخان پنجه که برتابیم

که در میانه عیان نیست دست قاتل ما ...

... هنوز سوزدم از داغ آرزوی تو دل

گهی که لاله دمد از سر مزار مرا

دوای خود زکه جویم که تا تو برگشتی ...

عرضه مده بدور گل ساغر لاله گون مرا

کزمی و گل نمیرسد فایده جز جنون مرا ...

صبحست و جلوه داده مستان پیاله ها را

روی از نشاط خندان گل ها و لاله ها را

در هر کنار جویی افتاده های و هویی ...

... در حلقه محبان از بهر بستن دل

مستانه باز کرده خوبان کلاله ها را

در خون عندلیبان خوبان چو غنچه گل ...

... باده نوش و نقل کن دل های خون پالوده را

لاله از حد می برد مستی و گل تر دامنی

خیز و در جام شراب انداز مشک سوده را ...

... بس روی آتشین که به یادت به خاک ماند

چون برگ های لاله بر اطراف باغ ها

عیشت مدام باد که مستان بزم تو ...

مدامت چهره گلگون از شراب لاله گون بادا

ترا خوبی و ما را گرمی مهر ت فزون بادا ...

... داغم از آن گل ست فغانی درین چمن

کی دل کشد به لاله و راغی دگر مرا

... فروغ از لمعه ی مهر رخت شمع الهی را

زشوق لاله ی روی تو دارم آتشی در دل

که تا روز جزا داغش نیندازد سیاهی را ...

... بندد گره نافه زلخت جگر خویش

دریوزه کن لاله ی راغست دل ما

از قهقهه ی کبک و دم و دلکش قمری ...

... شراب لعل در جامست و من در سجده سهوست این

گذارم گر عذار لاله رخساران شود پیدا

فغانی باده پنهان خور که حق از غایت رحمت ...

... گل افشانی چشمم بین که باز از گریه شادی

برم از ارغوان و لاله خرمن خرمنست امشب

دل صد پاره ام کز برق دیدارست در آتش ...

... جگر پاره و داغ دل خونابه چکان

لاله ی عیش و گل عشرت درویشانست

پای بر چشم فقیران نه و اندیشه مکن ...

بهار و لاله ما بی گل و پیاله گذشت

پیاله یی نکشیدیم و دور لاله گذشت

نیافت در گره غنچه ی دلم سببی ...

... توان گذشت ز قید گل و بهار ولی

نمی توانم از آن عنبرین کلاله گذشت

ز گریه گلشن عیشم چو کشت ویرانست ...

... گلزار حسنت از نظر پاک من شکفت

خون می چکد ز داغ دل لاله در چمن

گویا همین دم از جگر چاک من شکفت ...

... بر روزگار کشته ی هجر تو خون گریست

هر لاله یی که صبحدم از خاک من شکفت

رویش که نوگلیست فغانی ز باغ حسن ...

... به دامن تو چه زیباست قطره های شراب

به برگ لاله و گل شبنم این چنین ننشست

برای صبح وصالت فغانی مهجور ...

... آراسته باد این چمن حسن که هر روز

فیض نوام از لاله و ریحان تر اوست

زلفت گرهی بست بهر قطره ی خونم ...