... ز غم آهم غبار انگیز گشته

رخم چون لاله دود آمیز گشته

چو در سیمین تنم غم آتش انگیخت ...

... چو بودی دود دل دنباله او

مبدل شد بریحان لاله او

چو آخر دست جان شست از علاقه ...

... جم که در آن ورطه خونخوار بود

لاله وش آن غرقه خون خوار بود

زد رقم این نامه پر غم بدوست ...

... گر آتش حسرتت برم زیر زمین

چون لاله همه زیر زمین داغ کنم

ای کز تو بتان چو لاله خونین جگرند

نسرین و بنفشه رنگ و بوی از تو برند ...

... رندان تو شاهانه نشینند بعیش

چون لاله بچار تنگه در چار چمن

ای آنکه ز رشک عارضت لاله بسوخت

بی سوز غمت چراغ شادی نفروخت ...

... با شادی تو غم جهان برطرف است

چون لاله چار برگ اگر بر کف تو

چار اشرفیست جام عیشت بکف است

ای آنکه بر وی همچو گل رشک مهی

داغ جگر لاله ز خال سیهی

درویش ترا سه اشرفی از کف تو ...

... خوبان همه خوبی از تو آموخته اند

نسرین و سمن یاسمن و لاله و گل

از پنج قماش خلعت اندوخته اند

... با خط تو منت ریاحین نبرم

پیش تو گل و لاله و نسرین چه بود

من این سه قماش را بیکجو نخرم

... چو گل بخرمن من عمر که خواهی آتش زد

که نوبهار رخ از باده لاله گون کردی

رهم بسلسله زلف چون نمیدادی ...

... جامه نیلی کرده است از گرد او

از خمارش لاله دارد داغ دل

از غمش او را فروشد پا به گل ...

... شد نماز و ذکر و تسبیح و صلوة

لاله و گلها و ریحان و سمن

جمله طاعات است و اخلاق حسن ...

... ز آتش سودای او می سوختم

باز همچون لاله می افروختم

ترک عشقش کرد یغما جان و دل ...

... یاقوت و لعل از مهر او افتاده در کوه و کمر

از اشک خونین لاله را دامن بخون آلوده است

حیوان و انسان از طلب گشته روان از هر طرف ...

... ای شاهد رویت نهان در پرده کون و مکان

از پرده گر نایی برون بنمای روی لاله گون

کی کم شود سوز درون ای سروقد دلستان ...

... روضه جنت عارف دل دانا باشد

که درو حور و قصورست و گل و لاله و کشت

خط اسرار قدم منشی دیوان قضا ...

... شاید که روزی بردمد شاخ گلی زین خارها

شد خشت کویت لاله گون گلها دمید از خاک و خون

سرها زده اهل جنون هر گوشه بر دیوارها ...

تازگیی که شد ز می آن رخ همچو لاله را

تازه کند به یک نفس داغ هزارساله را ...

... چاشنیی که می دهد می ز لبت پیاله را

پیش تو سرو و لاله را جلوه نازکی رسد

خیز و به عشوه حلقه کن بر گل تر کلاله را

هر قدمی که می نهی روز شکار بر زمین ...