هر که قدم زد چو غلامحسین

در ره تحصیل مقام حسین

مست ز جان کرد گذر مردوار

از اثر نشئه جام حسین

رفت سوی کرببلا از وطن

بهر زیارت به سلام حسین

گفت چو موسی ارنی تا شنفت

مژده رویت ز کلام حسین

چون زر خالص بدل خویش زد

سکه اخلاص به نام حسین

سوی وطن آمد و بگشود بال

طایر روحشن ز پیام حسین

شد ز فنا ساکن ملک بقا

زنده دائم به دوام حسین

بخت بلندش چو غزل بهشت

عاقبت افکند به دام حسین

خامه (صامت) پی تاریخ گفت

بد به جنان جای غلام حسین