گنجور

 
صائب تبریزی

چندان که ممکن است کسی مردمی کند

دم را چرا علم کند و کژدمی کند؟

نان جوی به سفره هر کس که هست ازوست

آدم زبان خویش اگر گندمی کند

طوفان نوح، کودک دریا ندیده ای است

جایی که آب دیده ما قلزمی کند

 
نسک‌بان: جستجو در متن سی‌هزار کتاب فارسی
sunny dark_mode