گنجور » سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان

سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان »

حکایت شمارهٔ ۲

درویشی را دیدم سر بر آستان کعبه همی‌مالید و می‌گفت: یا غفور یا رحیم تو دانی که از ظلوم و جهول چه آید.

عذر تقصیر خدمت آوردم

که ندارم به طاعت استظهار

عاصیان از گناه توبه کنند

عارفان از عبادت استغفار

عابدان جزای طاعت خواهند و بازرگانان بهای بضاعت، من بنده امید آورده‌ام نه طاعت و به دریوزه آمده‌ام نه به تجارت.

اِصْنَعْ بی ما اَنتَ اهْلُه.

بر در کعبه سائلی دیدم

که همی‌گفت و می‌گرستی خوش

می‌نگویم که طاعتم بپذیر

قلم عفو بر گناهم کش

تا به حال ۷ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...

صدیق ریگی در ‫۱۳ سال و ۴ ماه قبل، پنجشنبه ۳۰ دی ۱۳۸۹، ساعت ۱۴:۳۰ نوشته:

سلام. یک بیت جا افتاده است، به این صورت صحیح است:
«بر در کعبه سائلی دیدم / که همی گفت و می‏گرستی خوش
مینگویم که طاعتم بپذیر / قلم عفو بر گناهم کش»
(کتاب بنده: گلستان سعدی، تشریح دکتر گیوی، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد)
موفق باشید.
پاسخ: با تشکر، بیت جا افتاده مطابق فرموده اضافه شد.

replyپاسخگویی به این حاشیه flagگزارش حاشیهٔ نامناسب linkرونوشت نشانی حاشیه

مهرزاد شایان در ‫۱۲ سال و ۳ ماه قبل، یکشنبه ۲ بهمن ۱۳۹۰، ساعت ۲۳:۵۸ نوشته:

بعد از قطعه پایانی این بیت در بعضی نسخ ثبت است:
گر کشی ور جرم بخشی روی و سر بر آستانم
بنده را فرمان نباشد هرچه فرمایی بر آنم
به نقل از پاورقی گلستان سعدی ص62 /تصحیح محمدعلی فروغی/انتشارات ققنوس/1374

فرزاد اسماعیل زاده در ‫۱۰ سال و ۱۰ ماه قبل، پنجشنبه ۱۳ تیر ۱۳۹۲، ساعت ۰۴:۲۴ نوشته:

ظَلوم جَهول: انسان

مجید محمدپور در ‫۸ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۰ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۸:۱۹ نوشته:

ظَلوم ، جَهول : بسیار ستمگار ، بسیار نادان . اشاره به آیه ی شریفه : إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَیْنَ أَن یَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنسَانُ إِنَّهُ کَانَ ظَلُومًا جَهُولًا. سورهء احزاب آیهء 73 : ما امانت [الهی و بار تکلیف] را بر آسمانها و زمین و کوهها عرضه کردیم پس از برداشتن آن سر باز زدند و از آن هراسناک شدند و[لی] انسان آن را برداشت راستی او ستمگری نادان بود

مجید محمدپور در ‫۸ سال و ۸ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۰ مرداد ۱۳۹۴، ساعت ۱۸:۲۲ نوشته:

اِصْنَعْ بی ما اَنتَ اهْلُه : با من چنان کن که تو سزاوار آنی ( شایستهء تو است . )

ابوالفضل در ‫۶ سال و ۵ ماه قبل، دوشنبه ۱۵ آبان ۱۳۹۶، ساعت ۲۲:۰۷ نوشته:

این کلمه به چه معنیست؟؟ در واژه یاب هم نبود
"بدریوزه"

۷ در ‫۶ سال و ۵ ماه قبل، دوشنبه ۱۵ آبان ۱۳۹۶، ساعت ۲۳:۵۶ نوشته:

بدریوزه آمده ام
به دریوزه آمده ام
دریوزه=بیچارگی،گدایی
بیچاره،گدا

برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.

	غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
	راهنمای نوار ابزار
	پیشخان کاربر
	اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
	اعلان‌های کاربر
	ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
	خروج از حساب کاربری گنجور
	لغزش به پایین صفحه
	لغزش به بالای صفحه
	لغزش به بخش اطلاعات شعر
	لغزش به بخش حاشیه‌های شعر
	لغزش به بخش تصاویر نسخه‌های خطی، چاپی و نگاره‌های هنری مرتبط با شعر
	لغزش به بخش ترانه‌ها و قطعات موسیقی مرتبط با شعر
	لغزش به بخش شعرهای هم‌آهنگ
	لغزش به بخش خوانش‌های شعر
	لغزش به بخش شرح‌های صوتی
	فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
	فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
	کپی نشانی شعر جاری در گنجور
	کپی متن شعر جاری در گنجور
	به اشتراک‌گذاری متن شعر جاری در گنجور
	مشابه‌یابی شعر جاری در گنجور بر اساس وزن و قافیه
	مشاهدهٔ شعر مطابق قالب‌بندی کتاب‌های قدیمی (فقط روی مرورگرهای رومیزی یا دستگاه‌های با عرض مناسب)
	نشان کردن شعر جاری
	ویرایش شعر جاری
	ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
	شعر یا بخش قبلی
	شعر یا بخش بعدی

ورود به گنجور

حکایت شمارهٔ ۲