گل من بستان گشته رویت

چمن از گل شد، چون سر کویت

بلبل از مستی

هر نفس نغمه‌ای سر کند

لاله آراید چهر زیبا را

سبزه درگیرد روی صحرا را

با مینای می آماده کن نی را

هان مطرب بزن، ساقی بده می را

کز بلبل آید نغمه نوروزی

پر کن قدح از شادی پیروزی

دلدادگان را ای گل صلا ده

جامی ز ما گیر بوسی به ما ده

نوگلی پیدا در بهاران کن

روی و مویش را بوسه باران کن

لاله گر خواهی؟ آتشین رویش

سنبل ار جویی تار گیسویش

شد فصل گل و من دور از آن ماهم

ای سرو روان، وصلت به جان خواهم

بازآ که چون گل، در کنارم باشی

در نوبهاران، نوبهارم باشی

دلدادگان را، ای گل صلا ده

جامی ز ما گیر، بوسی به ما ده