گِلْ به اینْ خجیری نییِهْ وی اَوی خارْ
گَنْجْ به خُوش سَرْ دَکْشییِهْ سییُو مٰارْ
رَقیبْ شُو و روز نیشْتِهْ پَهْلُوی مِهْ یٰارْ
شَ اللّهْ رقیبْ‌رِهْ تَشْ دَکِتْ تٰا بَووهْ یٰارْ
دوسُ مونگُ وُ خورْدیمهْ و می‌مِشْکِ تٰارْ
یا سیمُ و زرِ سَرِ بَخِتْ بُو سییو مٰارْ
هزارْ چَمْ وُ خَمْ تِهْ اَرْقِمِ سییُو کٰارْ
هِشِّنی شِهْ عٰاجِ گَرْدِنْ مِهْ دِلْ آزٰارْ
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
گل به این زیبایی، بدون خار نیست / گنج بر سر خویش، مار سیاه نهاده است
رقیب شب و روز در برِ یار نشسته است / ان‌شاءاللّه به جان رقیب آتش افتد تا یار شود
روی (چهره‌ی) دوستم مانند ماه و آفتاب است و مویش چون مشک تار (سیاه) است / یا بر سر سیم و زر، مار سیاه خفته است.
تو، هزار چین و شکن مار سیاهکار را / بر روی گردن عاج‌گون خود افشانده‌ای،ای دل‌آزار!
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.