وَالشَّمْسُ تِنِهْ چیروُئِهْ وَ ضُحیٰهٰا
یٰا قُرْصِ قَمِرْ مُونِنْ اِذٰا تَلیٰهٰا
دَنْدوُنْ سینِ «یٰاسینهْ» دِ زِلْفوُنْ طاهٰا
اَمیرْ بِهْ هَمینْ تُو پَیْ بَورِدْ بِهْ جٰاهٰا
تٰا ایزِدْ بِنٰا کِرْدْ، بِنِمٰا سِمٰاهٰا
بِنٰا هُو نِیٰا وَالْاَرْضِ، مٰ سِواهٰا
بِسٰا تِهْ تِنِهْ چیرِهْ اِذٰا سَجیٰهٰا
فِلِکْ کِرْدِهْ هَمی اَحْسَنْ اِذٰا یغشیٰهٰا
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
خورشید چهره‌ی تست هنگامی که بدرخشد / یا به گرده‌ی ماه می‌ماند، که از پی آن بتابد
دندان تو سین یاسین و دو زلفان تو مانند طاهاست / امیر کاش با همین تاب و توفش تو به جاهایی پی می‌برد.
تا ایزد کاینات را بنا کرد و آسمانها را نمایان ساخت / زمین و آنچه را که در آن هست بنا نهاد.
چهره‌ی تو را مانند شب به‌هنگام آرام گرفتنش ساخته / سپهر (آسمان) ستایش می‌کرد هنگامیکه جهان در پرده سیاهی فرو می‌رفت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.