گلْ چیه که ته چیره مُونّه به بُویی؟
اُونْ یاسَمنْ چیرْره کَسْ نشُونْ نئویی
اُونْ ماه، که، تنه چیره برابرْ بویی
هر نَشُور دهْ دیمْ ره، خور آخر کی گویی؟
گُل‌دسته، ته سالْ اگر که صد بَوُویی
ته مشکینْ کَمنْ، وَرْفِ رَنْگْ هَیْرهْ گویی
ته مهرهْ وَرْزیِنْ دستْ‌ها پاکْ بشَویی
اُونوختْ وَرْزمّهْ مهرْرهْ ته ماه نویی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
گل چیست که مانند بوی چهره‌ی تو ببوید؟ / مانند آن چهره‌ی یاسمن‌گون تو را کسی نشان نداده است
آن ماه، کی، برابر چهره‌ی تو می‌شود؟ / آخر هر روی ناشسته‌ای را چه کسی خورشید خطاب می‌کند؟
ای دسته‌ی گل، اگر تو صد ساله بشوی / و کمند مشکین تو، چون برف سفید شود،
اگر دست‌ها از مهرورزی به تو پاک شسته شود، / در آن‌هنگام مهر تو ماه نو را می‌ورزم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی آهنگهایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 شما حاشیه بگذارید ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.