گنجور

 
نیر تبریزی

به سر زلف تو کز زلف تو سر می‌نکشم

چه کنم نیست جز اینم سر سودای دگر

رحمی ای خواجهٔ منعم به گدای در خویش

که ندارد ز تو جز بوسه تمنای دگر