روی داود از فرش تابان شده
کوهها اندر پیش نالان شده
کوه با داود گشته همرهی
هردو مطرب مست در عشق شهی
یا جبال اوبی امر آمده
هر دو همآواز و همپرده شده
گفت داودا تو هجرت دیدهای
بهر من از همدمان ببریدهای
ای غریب فرد بی مونس شده
آتش شوق از دلت شعله زده
مطربان خواهی و قوال و ندیم
کوهها را پیشت آرد آن قدیم
مطرب و قوال و سرنایی کند
که به پیشت بادپیمایی کند
تا بدانی ناله چون که را رواست
بی لب و دندان ولی را نالههاست
نغمهٔ اجزای آن صافیجسد
هر دمی در گوش حسش میرسد
همنشینان نشنوند او بشنود
ای خنک جان کو به غیبش بگرود
بنگرد در نفس خود صد گفت و گو
همنشین او نبرده هیچ بو
صد سؤال و صد جواب اندر دلت
میرسد از لامکان تا منزلت
بشنوی تو نشنود زان گوشها
گر به نزدیک تو آرد گوش را
گیرم ای کر خود تو آن را نشنوی
چون مثالش دیدهای چون نگروی
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، داود با فرش تابان شده و کوهها در حال ناله هستند. کوهها همراه او هستند و هر دو در عشق به خدا مستند. داود از هجرت خود صحبت میکند و از اینکه تنها شده، شکایت دارد. او از آتش شوق در دلش میگوید و به مطربان و قوالانی اشاره میکند که باید در کنار او باشند. آواز و نغمهها تا او را در میانه نالهها و احساساتش همراهی کنند. در ادامه، شاعر به تضاد بین شنیدن و نشنیدن اشاره میکند و اینکه انسانها ممکن است از عواطف و درون خود غافل شوند. در نهایت، او به درک عمیق خود از زندگی و عشق اشاره میکند، حتی اگر دیگران نتوانند آن را درک کنند.
هوش مصنوعی: چهره داود مانند فرشی درخشیده است و کوهها در برابر او به حالت ناله درآمدهاند.
هوش مصنوعی: کوه به همراه داود نواختن را آغاز کرده و هر دو، در عشق یک پادشاه شاد و سرمست هستند.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که کوهها به فرمانی آمدهاند و هر دو به یک صدا و هماهنگ آواز میخوانند.
هوش مصنوعی: داود به من گفت که تو در هجرت خود، از همراهان و دوستانت جدا شدهای.
هوش مصنوعی: ای غریب، تو که تنها ماندهای، آتش شوق در دلت به تندی شعلهور شده است.
هوش مصنوعی: اگر سراغ مطربان و قوالان و دوستان خود را بگیری، آن زمان به یاد خاطرات قدیمی خواهی افتاد که کوهها را برایت به ارمغان میآورند.
هوش مصنوعی: موسیقیدان و قوال و نوازندهی نی، همه تلاش میکنند که با نغمههای خود، تو را شاد کنند و به آسمان ببرند.
هوش مصنوعی: تا زمانی که ناله و فریاد کسی را بشنوی، بدان که دردی در دل او وجود دارد؛ حتی اگر او بیصدا باشد و نتواند به درستی بیان کند، اما احساساتش پر از ناله و غم است.
هوش مصنوعی: هر لحظه صدای زیبای اجزای آن بدن صاف و بیعیب در گوش حس او به گوش میرسد.
هوش مصنوعی: دوستان و همنشینان او را نمیشنوند، ولی او (این شخص خوشبخت) به خوبی میفهمد و درک میکند. چه خوشبخت است آن کسی که به حقیقت و عالم غیب توجه دارد و به آن راه میبرد.
هوش مصنوعی: به خود نگاهی بینداز و ببین که در درونت چه افکار و گفتمانهایی وجود دارد، اما هیچیک از اینها به دوستانت ارتباطی ندارد و آنها هیچگونه از این افکار را احساس نمیکنند.
هوش مصنوعی: در دل تو صدها پرسش و پاسخ وجود دارد که از جایی بیرون از مکان و زمان به منزلت و جایگاه تو میرسد.
هوش مصنوعی: اگرچه ممکن است صداها و شنیدهها به گوش تو برسند، اما اگر آنان به دل و عقل تو نزدیک نشوند، نخواهی توانست آنها را درک کنی.
هوش مصنوعی: اگر بپذیریم که تو خود این را نخواهی شنید، چون خودت نمونهاش را دیدهای و شبیه آن را گزاردهاید.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.