قوله تعالی: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بنام خداوند فراخ بخشایش مهربان.

وَ الضُّحی‌ (۱) بروز روشن و چاشتگاه.

وَ اللَّیْلِ إِذا سَجی‌ (۲) و بشب که آرام گیرد.

ما وَدَّعَکَ رَبُّکَ خداوند تو ترا بدرود نکرد و فرو نگذاشت وَ ما قَلی‌ (۳) و زشت نگرفت.

وَ لَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولی‌ (۴) و سرای آن جهانی ترا به ازین جهانی.

وَ لَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضی‌ (۵) و می‌بخشد ترا خداوند تو تا خشنود شوی.

أَ لَمْ یَجِدْکَ یَتِیماً نه ترا بی‌پدر یافت فَآوی‌ (۶) و ترا پناه ساخت.

وَ وَجَدَکَ ضَالًّا و نه ترا نهانی یافت فَهَدی‌ (۷) راه نمود.

وَ وَجَدَکَ عائِلًا و ترا درویش یافت فَأَغْنی‌ (۸) و بی‌نیاز.

فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلا تَقْهَرْ (۹) یتیم را فرو مشکن و.

وَ أَمَّا السَّائِلَ فَلا تَنْهَرْ (۱۰) و خواهنده را و پرسنده را بانگ بر مزن.

وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ (۱۱) به قرآن سخن گوی و رسان و خوان مهتر نیکویی که اللَّه با تو کرد.